Ben gecenin içinden bir kız. Bu siteyi tesadüfen keşfettim. Zamanla düzenli olarak siteye girip onlarca hatta yüzlerce genç kızın ve erkeğin hikayelerine tanıklık ettim. Biraz da benden söz edeyim artık, dedim ve sonuç olarak artık satırlarımı okuyorsunuz. Bu ilk metnim ama son metnim olmayacak. Gelişmeleri aktaracağım.

Çocukluğumdan beri baskılara maruz kaldım. Buradaki çoğu kişinin hikayeleri gibi bir hikayem yok ama ben de eve kapatılan, hakları elinden alınan milyonlarca genç kızdan ve erkekten sadece biriyim. En büyük hayalim üniversite kazanmak ve nefret ettiğim bu şehirden gitmek. Nefret ediyorum, evet; çoğu kişinin hayran olduğu bu şehir benim acılarımı hatırlatıyor çünkü. Dışarı çıkamıyorum, zaten artık istemiyorum. İstediğim şekilde giyinmeyi bir kenara bıraktım, düşüncelerime bile saygı duyulmuyor. Biliyorum, bunu okuyan çoğu kişi yaşadıklarımın aynısını yaşıyor ve şu an benimle empati kurmaya çalışıyor. Tanrıyı sorguluyorum; madem varsın, neden yardım etmiyorsun!

Yalnız değiliz, hiç olmadık. En büyük isteğim, bu cahil kesimden arınmış; eğitimli, kültürlü, saygılı, yaşamın farkına varmış bir toplum haline gelmemiz. Kısacası; gelişmemiz.

İstersek her şeye gücümüz yeter, hem de kız başımıza! Bu sadece girişti. Zamanla detaylandıracağım ve bir gün gecenin içinden bir kız, başaracak. Söylediğim gibi, sizin de isterseniz başarabileceğiniz gibi… Kendinize güvenin, eğer pes ederseniz hepimiz kaybettik demektir!

(Görsel: Karl Hofer)