Herkese merhaba. Yaklaşık 2 yıl boyunca her gün defalarca kez buradaki yazıları okuyup hayal kurdum ve ben de başardım. Ben 19 yaşındayım, iyi bir üniversitede psikoloji okuyorum. Okulum nihayet bu sene yüz yüze eğitime geçti ve ben 2. sınıfta ilk defa üniversiteye gittim. 2 senedir başörtüsünü çıkarmayı düşünüyorum; bunun 1 senesinde annem, 6 ayında da babam bu isteğimi biliyordu. Tabii ki de ikisi de bunu istemedi. Babam ne kadar hoşnut olmasa da bunun benim kararım olduğunu biliyordu. Annem daha katıydı, aslında daha çok çevreye karşı yaşanacak imaj düşüklüğünü düşünüyordu. Annemin çok üzüldüğünü biliyordum ama ben de 2 senedir kendimi o kadar üzdüm ki biraz da kendimi seçme kararı aldım. Bu arada ailem geleneksel dinci değildir, dini gerçekten araştırır ve çoğu kişiden farklı yaşarlar. Bu yüzden biraz şanslı olduğumu kabul ediyorum. Neyse.

Böyle bir yenilik için üniversiteye geçmenin güzel bir zaman olduğunu düşündüm ve yeni şehre taşınacağım gün evden saçım açık çıktım. Babamla ilişkimde hiçbir değişiklik olmadı, gerçi annemle de iyiyiz ama o hâlâ üzülüyor. 23 gündür başım açık ve kendimi inanılmaz mutlu hissediyorum. Ben genelde çabuk karar değiştiren ve çabuk sıkılan bir insanım, sanırım annem biraz da bu sebeple istemedi. Oysa ilk günden beri biliyordum; bu geçici bir heves değil, inanmadığım bir şekilde giyinmeme gerek yok. Öyle de oldu, resmen hayatım düzene girdi. Geçen sene derslerim çok kötüydü, gece yarısında yatıp öğlen kalkıyordum, asla dışarı çıkmıyordum. Bu sene ise tam tersi bir hayata geçiş yaptım. Hayatımı dolu dolu yaşıyorum ve çok mutluyum. Eklemek isterim ki kendimi hâlâ Müslüman olarak görüyorum. Müslümanlığın ana şartına, Allah’a inanıyorum. Ancak Kur’an’ın abartılmış ‘hocaların’ yanlış çevirisine göre çevrilmesini doğru bulmuyorum. Her şeyden önce bu dinin benim mantığıma da yatması gerekiyor. Ben Müslümanlıkta başörtüsü olduğunu düşünmüyorum. Vaaz verdim gibi oldu, kusura bakmayın ama aklıma geleni yazıyorum. Kendinizden ve kararınızdan eminseniz kimsenin size karşı koymasına izin vermeyin. Bir gün herkesle ilişkiniz düzelir, kendinizi sevmeye bakın.

(Görsel: Anne Estelle Rice)