Merhaba. Umarım hepiniz iyisinizdir. Şu an zorunlu tesettürümün 4. yılındayım. Yıllardır bu sayfaya çok şey yazdım. Kiminiz okuyup bana destek verdi, kimileri tarafından ise sert yorumlar aldım. Yıllardır bu sayfayı takip ediyorum. Başaran, başaramayan herkesi gördüm diyebilirim. Her başarı hikayesini gördüğümde ve okuduğumda gülümseyerek kendime “Bir gün ben de başarı hikayemi yazacağım” diyordum. Fakat olmadı. O zaman benim için asla gelmedi ve gelmemeye devam ediyor.
Bu yıl üniversite sınavına gireceğim. Çoğu yaşıtımın derdi derslerken benim kafama takılan tek şeyin tesettür olması beni çok yıpratıyor. Son 1 yıl içinde baş ağrılarım, uykusuzluklarım, burun kanamalarım arttı. Her doktora gittiğimde bana bunun stresten dolayı olduğunu söylüyor. Bunu ailem de biliyor. Fakat onlar beni ve mutsuzluğumu görmelerine rağmen beni görmezden geliyorlar. Yıllardır onları kırmamak için elimden geleni yaptım. Bazen acımasız birisi olup onlara karşı çıkmak istiyorum ama bunu yapamayacağı çok iyi biliyorum. Bu sebeple bu hayalimden tamamen koptum. Saçlarımı özgürce savuracağım günlerin hayalini kurmaktan vazgeçtim. Fakat her ne olursa olsun siz lütfen vazgeçmeyin. Bir gün bunu başaracağınıza lütfen inanın. Ben hayallerimi gerçekleştiremeyecek olsam bile her daim sizinle olacağım. Sakın unutmayın, yalnız yürümeyeceksiniz.
(Görsel: Laurits Andersen Ring)
“Beni ve mutsuzluğumu görmelerine rağmen görmezden geliyorlar.” için 6 yanıt
Bu yasta yaptın yaptın sonra her sey on kat zorlasıyor. Şimdi o yasta olsaydım farklı şehirde bir üniversite yazar ve bir gün eve geldigimde saclarım açık gelir bundan sonra böyle olacagını söylerdim. Ama bu yasta bunu söylemek, yapmak daha zor 🙁 içinde kalanlar hep içinde kalmaz benim gibi umarım canım benim.
Buna katılmıyorum. Kişiden kişiye değişir. Aileye bu kadar bağlıyken daha zor da olabilir. Şu an yapman mümkün değilse bile ileride meslek sahibi olduğunda yani ekonomik olarak özgür olduğunda her sey daha kolay olabilir.
Yapmak istediğinizi yaklaşık 5 gün önce yaptım. Evde cehennemin dünya versiyonunu yaşıyorum diyebilirim. Söz sahibi olmayanların bile burnunu soktuğu bir konu bu. Duygusal baskılar, manipülasyonlar, iğnelemeler, hakaretler… 20 yaşındayım 2 senedir düşündüğüm bir şeydi. Üniversiteden tatile(!) geldim. Açık halimle geldiğimde annem bana sarılmadı bile, “benim kendi kızım gelir sandım” dedi, babamsa yüzüme bile bakmıyor. Son iki senedir sadece onlar için başörtülüyüm. Ama artık yoruldum, kendim olamamaktan. Bakalım bu süreç nasıl işleyecek …
Lütfen umudunu kaybetme! çünkü bizim elimizde kalan tek şey bu, eğer onu da almalarına izin verirsen kendinden vazgeçmiş olursun. Sadece bir hayatımız var onu da başkaları üzülmesin diye kendini yok sayarak geçiremezsin. Ne zaman umudumu yitirmiş hissetsem geçmişte eşit haklara sahip olmak için, özgür olmak için kendilerini feda etmiş kadınları düşünürüm onlar bizim için savaştılar bense susarak onların tüm emeklerini yok etmiş gibi hissederim. Senin de savaşman lazım ataerkilliğin altında ezilen bütün kadınlar ve kendin için. Bende bu yıl sınava gireceğim büyük ihtimal yaşıtız konuşmak istesen her zaman burada olacağım mail atabilirsin.
Nihan Kaya okuyun. En azından instagramdan takip edin @nihanka7 Anneniz sizi terk edince ölecek gibi oluyormuşuz sadece bebeklikten kalan bir hayatta kalma içgüdüsüymüş. Artık göbek bağınızı kesebilirsiniz. Annenizin ömür boyu yüzüne bakmasanız hak ediyor ama siz o içgüdü yüzünden kendinden mahrum edince öleceğinizi zannediyorsunuz, bu bilgi hayat kurtarıcı oldu benim için.
Hayır kardeşim sen de yalnız yürümeyeceksin seni görmesem de bilmesem de yalnızlığı ve yanında kimsenin olmaması hissini bilirim seni tanımasam da ruhen ben yanındayım sakın pes etme etmemelisin bu yorum ne kadar işe yarar bilmiyorum ama sende herkes kadar başarabilirsin ben de başaramayacağına inanan biriyi(bir çok şeyi) ve bunu kafamdan atamıyorum fakat sen yapabilirsin inanıyorsun,hayallerin olmuş ve var öyleseyse sırada uygulamak var.Benim olduğum gibi önemseyen güvenebilecegim biri olmadı bu yüzden korkuyorum senin de yok belki ama buradaki herkes kadar sende başarabilirsin bunu okurmusun bilmiyorum fakat sakın unutma başaracaksınız geleceğin orada sadece sen göremiyorsun pes etme..