Merhaba, bu siteyi uzun zamandır biliyorum ve ara ara girip okuyorum ancak şimdi yazma cesareti buldum kendimde.

Ailem dindar bir aile. Daha çok annem aslında. Kendisi din görevlisi. Orta okulda, hiçbir şeyden habersiz ben de İmam Hatip’e gönderildim. Her şey buraya kadar tamam. Küçücük bir çocuk olarak okul olarak görüyordum zaten, ama daha sonra regl oldum ve anneme söyledim. Annem ve anneannem sevindi. Ben hâlâ çocuktum. Sonuçta anlamaya çalışıyordum. Neyse. Sonra o yaz annem 7. sınıfın başında “kapanacağımı” söyledi. Ben itiraz ettim, ama hayır dinlemedi ve beni kıyafetlerle kandırdı. Sana güzel şeyler alacağım, diye.

Her neyse, o yaz annemle anlaşmama göre her şeyi giyebilecektim. Şort, bikini ve çok güzel bir histi. Küçücük bir çocuk olarak neden giymediğimi anlamıyordum. Plajda bikini üstüyle oturmamdan dolayı anneannem “O zaman hiç utanmıyor musun?” diye sormuştu. Utanmıyorum anneanne.

Neyse, o yaz her şeyi yaptıktan sonra okul günü çattı. Yeni okuluma, yeni bir imajla gidecektim. Okulun ilk günü bile istemediğimi anneme söylemiştim, ama hayır, bu benim kararım değildi. O zamanlar istemediğim için saçım hep önden gözükürdü ve ben bunu asla önemsemezdim. Çünkü bana göre saçımın önden gözükmesi bir başkaldırıştı, ama annem bunu anlamadı. Ben kapandığımdan beri fotoğraf çekilmekten, aynada kendime bakmaktan nefret ediyorum. Kendime bir erkeği sevebilmeyi bile tanımıyordum. Bunu yapamazdım ya da bir erkek beni sevemezdi.

Şimdilerde gündem olan bir video var: “Başörtüsü politiktir.” Bu videoyu din dersinde açılınca herkes “Bu kadın ne saçmalamış” derken (çoğu erkek arkadaşım ve kızlar) ben kapalı biri olarak videoyu haklı bulduğumu söyleyemedim. Moralim çok bozulmuştu. Ama öyle, eğer başörtüyü takmak istemiyorsan bu politiktir. Seni kalıba sokar ve sen de kendi fikirlerini açıklamak zorunda kalırsın. Ben öyle değilim, diye.

Şimdi 11. sınıfım. 5 yıldır kapalıyım ve bunu hiçbir zaman istemedim. Annem bana geçenlerde sordu, “Açılmak istiyor musun?” diye. Tereddüt etmeden “Hayır” dedim, çünkü beni okuldan alıp İmam Hatip’e verecek. Buna adım kadar eminim ve ben okulumda mutluyum. Açılma hayalimi üniversiteye sakladım. Biliyor musunuz, annem şu sıralar beni namaz konusunda zorluyor. “Seni anlamıyorum, neden namaza karşı bir soğuksun?” diyor. Ben sadece susuyorum. Konuşacağım günü iple çekiyorum.

Kendinize iyi bakın.

(Görsel: Sarah Maple)