Merhaba, böyle bir sayfanın varlığından hiç haberdar değildim. Karşıma çok çaresiz olduğum bir anda çıktı ve kadınlar olarak ne kadar zor sıkıntılar çektiğimizi bir kez daha gördüm. Ben de içimi dökmek istiyorum. Babam tarafından fiziksel şiddete uğramıştım, 7. ve 8. sınıf arasında. Sebebi ise gittikleri veli toplantısında erkek arkadaşımın beni yanağımdan öptüğünü öğrenmeleriydi. Şöyle ki babam benim için dünyanın en iyi insanıydı. Bir kızın sahip olabileceği en iyi babaydı. Ama o kadar canımı acıttı ki… O esnada anneme “Yardım et” dediğimi ve annemin oradan sadece beni izlediğini hatırlıyorum. Bana kimse yardım etmedi. Yemeden içmeden kesilmiştim. Her gece düşünmemek için 21:00 olduğunda uyurdum. Odadan çıkmazdım. Hatta her gece babamın beni dövdüğü balkon kapısının önüne bakarak uyuyordum. Bu olaya maalesef küçük kız kardeşim de tanık olmuştu. Seslerimizi duyup uzun süre ağladığını hatırlıyorum. Sonra ne oldu dersiniz? Annemin zorlamasıyla babamdan zorla özür dilemiştim. Bu mevzuyu kimseye anlatmadık. Ailemle asla üstüne konuşmamıştık. Ben bir şekilde aştığımı düşünüyordum, yaşanmamış gibi davranmak kolayıma geliyordu. Bu yüzden boş vermiştim. Ta ki annemle oturuyorduk, birden bana iş yerindeki ebeveyn arkadaşlarının ondan fikir aldığını söylemesine kadar… Sonra ilk kez “Önceden yaşadığımız olaydan dolayı içim sızlıyor” gibisinden bir cümle kurdu. İşte o zaman bu olayı içime gömemediğimi, hâlâ çok taze olduğunu ve kalbimin çok acıdığını hissettim. Bir kelime bile edemedim, ağlamamak için konuşamadım.
Tahmin edersiniz ki ciddi bir travmam oluştu. Lisede bir kez sevgilim oldu, zor bela birkaç kez buluştuk. Şu an üniversite son sınıftayım ve bir flört buluşmam olmadı. Anneme hoşlandığım biri var bile diyemem. Diyebileceğimi sanmıyorum. Babamdan bahsetmiyorum zaten. Maalesef biz annemle bu mevzuları konuşmayı sonsuza dek kapadık. En azından benim için öyle. Ama 22 yaşındayım. Şimdi âşık olup birileriyle flört etmeyip ne zaman edeceğim? Ben artık birisini rahatça sevip boş vaktimde onunla vakit geçirip mutlu olmak istiyorum anne. Yemin ediyorum, bu konuyu her düşündüğümde aralıksız ağlıyorum. Nasıl içime işlemiş bunun kırgınlığı, anlatamam. Yutkunarak ağlıyorum ya… Bir insan kızını nasıl veli ya da öğretmen artık her ne haltsa onun lafıyla sevgilisi yanağından öptü diye döver? Düşünüyorum, psikoloğa mı gitsem? Haykırarak ağlamadan kendime gelemeyeceğim gibi hissediyorum. Bunu yaşattığınız çocuğunuzdan nasıl size dürüst olmasını beklersiniz? Hiç düşünmüyor musun, bu kızın hiç sevgilisi olmuyor mu ya da olmadı mı? Nasıl görüştü? Ölene kadar yalan söylenmeyi hak ediyorsunuz ama ben kendi rahatım için bunu yapmak istemiyorum. Sürekli diken üstünde birinden hoşlanıp vakit geçirmek istemiyorum. Ailemin haberi dahilinde dışarda hoşlandığım kişiyle buluşmak istiyorum, çok mu ya?
(Görsel: Matt Bollinger)