Merhaba. Dönüp dolaşıp kendimi burada buluyorum. Burası bana evimde hissettiriyor. Umarım mektup yazan yazmayan herkes dileği neyse kavuşur.

Ben açılmaya karar verdim. Bu karar oldukça sancılı oldu, fakat kararımdan döneceğimi sanmıyorum. Aslında kendi isteğimle kapanmıştım. Etrafımdaki herkes tesettürün hayatı kolaylaştırdığını söylüyordu, benim hayatımı zindana çevirdi. Hiçbir kolaylığını görmedim, aksine çok zorluğunu gördüm. Zorbalığı sadece Amerikan filmlerinde sanırdım. Okulda kapalı olduğum için zorbalığa uğradığım bile oldu. Farklı göründüğüm için insanlara eğlence malzemesi oldum, hâlâ daha oluyorum. Sınıftan çıkınca arkamdan semazen taklidi yapmaktan tutun, dünyada bir tek sen kalsan yine de seninle evlenmem, ithamlarıyla derste dalga konusu bile oldum. Açık bir kız daha aşırısını yapıyor diyelim, ama onlar hiç konuşulmadı, hep ben örtümle birlikte öne çıkıp yargılandım. İnanın, hiç abartmıyorum. Yaşadığım tüm zorbalıkları anlatsam sıkılırsınız ve benim de çok unuttuğum olmuştur, eminim, çünkü hemen hemen her gün bir tane yaşıyorum, belki birden fazla.

Lise çağını atlatırsam bu olayların geçeceğini, tamamen bitmese de büyük oranda azalacağını tahmin etmek zor değil, ama ben gerçekten yoruldum. Henüz erken yaşta bana sürekli empoze edilen kapanma fikrini hiç sorgulamadan kabul ettiğim için kendime kızdığım çok oluyor, ama bunu da yaşamam gerekiyormuş, diyorum ve sabrediyorum.

Güzel olmak için makyaj yapmıyorum çoğu zaman. Gerçekten bana güçlü hissettirdiği için yapıyorum. Ama maalesef onda bile örtü yüzünden kısıtlanıyorum, hatta tesettürle çelişiyorum. İstediğim zaman istediğim şekilde davranamıyorum kaç senedir, bunu sonradan fark ettim. Hep bir göz üzerimde, çünkü ben kapalıyım ve hareketlerim hep ölçülü olmalı, yaptıklarım da hep doğru olmalı. Bu baskı insanı tüketiyor. Sürekli bir sınıfa mensupmuş gibi muamele görmekten yıprandım. Sadece kendi hâlimde yaşamak istiyorum. Dinimi çok seviyorum, fakat artık olay buradan çoktan çıktı. Artık bunun hesabını da ben değil onlar versin. Ben gerçekten, yemin ederim ki çok mücadele ettim. Benden bu kadar. Belki verdiğim kararla daha büyük zorluklarla karşılaşacağım, ama dini değil de sadece kendimi savunacağım. Böylelikle bir yük taşımayacağım omuzlarımda.

Güzel kalın.

(Görsel: Georges Roussin)