Merhaba herkese, yaklaşık 3 aydır bu platformu takip ediyorum. Buraya yazan birçok arkadaşım gibi benim de ikileme düştüğüm bir konu var. Açık/kapalı olayı.
13 yaşında eğitim hakkı elinden alınmış, tesettüre girmiş, topuklara uzanan örtüyle uzun bir süre devam etmiş; 17 yaşına gelince yanlış yola sapmaması için dini kursa yatılı gönderilmiş, orada 4 yıl kaldıktan sonra o kafada biriyle hayatını birleştirmiş ve 6 yıl sonra o kişiden ayrılmış bir bireyim. Geriye dönüp baktığımda hayatımın en önemli yıllarını 15-16 yaşında seçtiğim/bana seçtirilen yolun devamı olarak yaşamışım. Buraya yazan o yaşlardaki arkadaşlarıma küçük bir tavsiye vermek istiyorum… En cesur zamanınızda içinizden geldiği gibi ve ahlaki normları da (global anlamda) dikkate alarak bir yol, bir hedef belirleyin. Çünkü sonraki hayat, bu yaşlarla alınan kararlara göre ilerliyor. Edineceğiniz çevre arkadaşlar, sevgiliniz o yapıya göre şekilleniyor.
Kendi hayatıma yeniden dönecek olursam, elimden alınan eğitim hakkını ve evlilikle boşa giden zamanımı telafi etmek 4 yılımı aldı. Şimdi uzaktan üniversite okuyorum ve part time çalışıyorum. Ailemden uzakta ofis tarzında bir evde yaşıyorum. Ve açılmak istiyorum. Bu kadar özgürlüğe rağmen neden bu konuda zorlanıyorum, bilmiyorum. Belki 20 yıldır kapalı olduğum içindir. Artık bana yük geliyor. İnançlıyım, bunu seviyorum da. Ama örtü olayı bana mantıksız geliyor. Burada okuduğum en iyi cümlelerden biri “Benlik algımı bozuyor” idi sanki. Çünkü başka bir şekle giriyor insan. Sanki kapalı/açık halimin arasında 10 yaş fark var. Son demlerde olduğumu hissediyorum. Ailem aşırı baskıcı ve bir süredir maddi desteklerini alıyorum. Açılmayı o nedenle de erteledim. Ama artık gitmiyor. Daha önce birkaç kez açık çıktım. Sanırım şu dönemde zorlu bir süreçten geçerken cesaretimi kaybettim. Açıldığımda ben de gelip hikayemi yazmak istiyorum. İyi bakın kendinize.
(Görsel: Romaine Brooks)