Ailem yüzünden 7. sınıfta zorla kapatıldım. Beni yanlarında gezdirmekten utandıklarını söylediler; kapanmazsam telefonumu vermeyeceklerini, okuldan alacaklarını vesaire… Sonuç olarak kapandım. Kapandığım andan itibaren okulda zorbalığa uğramaya başladım. Aşağılayıcı bakışlar, bel altı espriler, Sümeyye demeleri, herkesin yaptığı şeyi ben yapınca dalga geçmeleri… Özgüvenim olmadığı için karşılık versem daha fazla dalga konusu olacağımdan dolayı hep sustum. Örnek verecek olursak, tahtayı göremediğim için en öne oturmuştum ve yer değiştirdiğim için ‘seyyar pilavcı’ (sürekli yer değiştirdikleri için) demişlerdi. Defalarca kez açılmak istedim, aileme bana yaptıkları zorbalıkları anlattım ama küfrettiler ve dayak yedim.

10. sınıfa geçtiğimde başka yere tasındık, nakil verdim ve ailemi zar zor ikna ederek açıldım. Her şey peri masalı gibiydi. Önceden sadece 2-3 arkadaşım varken yeni okulumda herkesle iyi anlaşıyordum, çok fazla arkadaşım vardı ve beni prenses gibi hissettiriyorlardı. 12. sınıfa geçtiğimde bana zorbalık yapan ve ‘seyyar pilavcı’ diye bahseden o çocuğu buldum. Takip isteği gönderdim, kendime aşık ettim ve onunla sevgili oldum. Bana zorbalık yapan o çocuğun beni sevmesi ve yüceltmesi gerçekten hoşuma gidiyordu. Sonraki zamanlarda gerçek yüzünü gösterdi. Dediğim her şeyden başka bir anlam çıkarıyordu ve kavga ediyorduk. Anladım ki sorun bende değilmiş, o gerçekten kötü biriymiş, karşısında kim olduğu fark etmiyormuş. Beni tanıyamaması da beni gerçekten sevindirmişti. İlerleyen zamanlarda, ilişkimizin 4. ayında, arkadaşlarından birisi beni tanıyarak önceden kapalı olduğumu ona söyledi. Bu olayın okula yayılacağını ve dalga geçeceklerini bildiğim için inkâr etmeye çalıştım, o kişinin ben olmadığını söyledim fakat inandıramadım. Şu an okulun yarısı bu olayı öğrendi; ben yanlarından geçerken ezan okuyorlar, dik dik bakıyorlar, kendi aralarında dalga geçiyorlar. Gerçekten artık tahammülüm kalmadı. Bu hayatı ben seçmedim, böyle olmayı ben istemedim, ailemin dayattıkları doğrultusunda bu hale geldim. Yıllardır kendime güzel olan hiçbir şeyi yakıştıramıyorum. Her gece aklıma bana dedikleri, yaptıkları şeyler geliyor ve şu an aynılarını yaşamaktan korkuyorum. Lütfen siz de hayatınızı başkalarının yönetmesine izin vermeyin.

(Görsel: Ji Xin)