Merhaba, 9. sınıftayım ama 13 yaşındayım. Ben de çoğu kişi gibi küçükken çocukluk aklıyla kapandım. O zamanlar çok hevesliydim de gittikçe başörtüsü takmak bana saçma gelmeye ve özgüvenimi düşürmeye başladı.

Ben de geçen yıl annemle mahallede yürürken açılmak istediğimi söylemiştim. Asla ama asla izin vermedi, ben de açılamadım. Eve gittik, ben bütün gece uyumayıp ağlamıştım, sabah uyandığımda gözlerim ağlamaktan şişmişti, annem de gülüp “Sanki babasını öldürdük” demişti. Sonra başörtüsü takmak daha da saçma gelmeye başlayınca ikinci defa açılmak istediğimi söyledim. O zaman da annem beni markete yollayacaktı, kafama başörtü geçirmeden anneme gidip “Ben böyle markete gideceğim” demiştim. Annem yine kızdı ve tehdit etmeye başladı, “Açılırsan senin saçını sıfıra vururum, okuldan alırım” tarzı şeyler söyledi. Sonra ben izin vermediği için ağlamaya başlarken babam, anneme neden ağladığımı sordu. Annem de açılmak istediğimi söyleyince babam ilk önce beni alıp karşısına oturttu ve düzgünce konuşmaya çalıştı ama baktı ki olmuyor, bağırmaya falan başladı. Sonuç olarak, ben de korktum ve açılamadım. Ben bunları yaşarken 12 yaşındaydım ve LGS sınavıma 1 hafta kalmıştı. Sonuç olarak, ailem yüzünden LGS’ye iğrenç bir psikoloji içinde girdim, açılamadım da…

Şu an bu olaylar üzerinden neredeyse 1 yıl geçti ama ben hâlâ açılmak istiyorum, sanalda da kapalı olup açılan bir sürü arkadaşım var ve neden ben de yapamıyorum diye üzülüyorum.

Ben cidden bıktım artık, oje sürmeme bile izin vermiyorlar. Annem tırnak uzatıp oje sürdüğümü görünce “Orospu mu olacaksın?” diyor bana, “Sen hiç sülalede tırnak uzatıp oje süren bir kız gördün mü?” diyor. Bizimki gibi sülale olmaz olsun zaten, kızları okutmuyorlar ya da bir işte çalışmalarına izin vermiyorlar. Kızları resmen köle olarak kullanıyorlar. Sadece evde otursun, temizlik yapsın, vakti gelince de evlendiririz mantığına sahipler.

Ben artık başörtüsü takmaktan bıktım, herhalde cesaret edebilirsem gizliden açılacağım ama yakalanırsam ne olacağını düşünmek bile istemiyorum. Umarım başarabilirim…

(Görsel: Victor Sparre)