Merhaba, daha önce burada ağlaya ağlaya yaşadıklarımdan bahsetmiştim, şu anda da ağlıyorum ama bu kez mutluluktan… Anneme rağmen sonunda başardım!
Ben üniversite okuduğum şehre gelmeden önce aileme söyledim. Yine kavga kıyamet oldu ama bu kez annemin dediklerine ve sinir krizine aldırmadan karşısında dik ve kararlı durdum. Geri adım atmadım ve bu kez ben değil, o çaresiz kaldı. Okuduğum şehre gelince başımı açtım çünkü söyledikten bir gün sonra dönecektim ve dönmeme izin vermeyeceklerdi. Yıllar sonra ilk kez başım açık bir şekilde dışarı çıktım ve o kadar mutluydum ki kimse umurumda olmadı. O anı doyasıya yaşadım, saçlarımı rüzgârda savurdum. O gün yurda geçmeyi hiç istemedim. Boğazıma bir şey sarılı olmadan rahat bir nefes aldım. O günü asla unutmayacağım.
Telefonda anneme açıldığımı söyleyince beni sildiğini ve bir daha onu aramamı istemediğini söyledi. 4 gün boyunca aramadım ama hiçbir şey olmamış gibi o beni aradı ve beni böyle kabul ettiğini açıkça gösterdi. Ben burada annemin çok inatçı olduğunu ve ne olursa olsun izin vermeyeceğini, benimle konuşmayacağını söylemiştim. Annem inatçı olsa bile pes etmek zorunda kaldı. Artık anladı vazgeçmeyeceğimi…
Siz de vazgeçmeyin. Kim ne derse desin, dinlemeyin. Sizin hayatınız, sizin bedeniniz. Bunun için elinizden geleni yapın. Kolay olmadığını biliyorum. Ben de bu noktaya hiç kolay gelmedim. 6 yıl boyunca kapalı kaldım ve her günümü bunun hayaliyle yaşadım. Hayalini kurduğum günleri şu an yaşıyorum. Umudunuzu hiçbir zaman kaybetmeyin. Ben sizin hikayelerinizi okuyarak güç aldım. Son olarak, sevdiğim bir şarkının sözünü paylaşmak istiyorum: “Ölünce parçalanmaz ki bendeki özgür ruh.” Sorularınız olursa yorumlara yazabilirsiniz. Sizi çok seviyorum.
(Görsel: Arthur Frank Mathews)
Comments (3)
Merhaba hikayemiz benzer bende 9 yıldır bir gün bile istemeyerek zorla başörtüsü takıyorum . Fakat daha fazla dayanıcak gücüm kalmadı haziran ayında açılıcam. Tek sorunum bu süreçte çevremde destek göreceğim kimse yok aksine tonla psikolojik şiddet göreceğim kesin . Ve üstesinden gelmem gereken şeyler bazen beni korkutuyor . Bu konuda tavsiyelerinize açığım , kendimi çok yalnız karmaşık ve çaresiz hissediyorum. süreci ataktırken ki zorluklar , çevre ve aile baskısının sizi olumsuz etkilemesine nasıl engel oldunuz ? Tavsiye vermek isterseniz discord nuoyee#9649 yazabilirsiniz
ben de 7 yildir kapaliyim ve haziranda sinavdan sonra acilmayi planliyorum. inan benim de hic etrafimda destek verecek kisi yok. tek basimayim. oncs gelecek olan sozlere laflara hep tek basima karsilik verecegim farkindayim. umarim bu sureci en az hasarla atlatmaya calisiriz ve istedigimiz gibi oluruz.
Yazın bana cesaret verdi 15 yaşındayım 6 aydır kararımın açılma yönünde olduğunu düşünüyorum.Anneme söylediğimde dayak yedim dün, gerçekten çok fazla canım acıdı Şuan bile kulağımın arkası boynum ağrıyor.Nasıl yapacağımı bilmiyorum artık bir 6 ayımı daha bu şekilde geçirmek istemiyorum.Müslümanım inançlı olduğumu düşünüyorum namaz kılmayı oruç tutmayı seviyorum neden başı açık 5 vakit namaz kılan biri olmayayım? Her şeyin illa tam mı olması lazım? Nasıl yapıcam bilmiyorum tekrar şiddet görmek istemiyorum,istemediğim bi şekilde de yaşamak istemiyorum hem fiziksel şiddet hem de psikolojik şiddet var gerçekten bıktım bu durumdan.İnşallah bi gün istediğim şekilde yaşamak banada nasip olur vee bu güzel şarkı için teşekkür ederim <3