Merhaba, size yaşamış olduğum ve hâlâ yaşamak zorunda olduğum en büyük sıkıntımı anlatmaya geldim.
6 senedir tesettürlüyüm ve bunu isteyerek yapmıyorum. Beşinci sınıfa başlarken annemden çok özenerek kapanmak istedim ama ne için ya da neden örtündüğümü asla bilmiyordum. Kimse beni karşısına alıp böyle yapman gerekiyor, bu sebepten kapanıyorsun diye de uyarmadı zaten. 11 yaşındaki bir çocuğun da anlamasını beklemiyorum ama en azından kendimi teselli edeceğim bir sebep olurdu. Onlar uyarmıştı diyebilirdim. Böyle sonuçların olacağını söylememeleri gerçekten üzücü.
Her şeyin farkına yaşıtlarım saçlarıyla oynarken benim iğne arama derdine düştüğüm zaman vardım. Dışlanma ve kendini yetersiz görme gibi durumlarının oldukça fazla olduğu zamanları konuşmak bile istemiyorum. Çocukken yaşadığım bu durumları anlatırken aslında bir çocukluğum olmadığını gördüm. Küçük bir kız çocuğunun en değer verdiği şey saçlarıdır. 16 yaşındayım ve hâlâ saçları rüzgarda efil efil esen kızları, koşunca saçları terleyen kızları görünce çok özeniyorum 🙁 Hayatımın her alanında bana engel olan bir başörtüsü var.
Anneme söyleyince iğrenç sözlere maruz kalmam da beni çok etkiliyor ve sadece bir kez dile getirmiş olmam bile bu konuda elimin kolumun ne kadar bağlı olduğunu gösteriyor.
Başımı her yaptığımda ağlamak benim yaşımdaki bir kızın problemi olmamalı. Belki erken yaşta kapanmasaydım, her şeyin farkında olduğum bir dönemde içimde o sevgi ile örtünseydim, şu an burada olacağımı düşünmezdim. Başörtüsünden dolayı inandığım dini sorgular oldum ve dinimiz bize içinden gelmeden, o sevgiyle yapmadığımız hiçbir ibadetin kabul olmadığını söylüyor.
Aile baskısı ve toplum baskısı yüzünden, gösteriş uğruna kafamda durduğu için bunun dini açıdan da pek bir önemi kalmıyor. Öyle bir boşluktayım ki içimde yaşamak isteyen kız canla “Ben bu değilim.” deyip duruyor. Başörtümden dolayı hep bir “Bunu yapamazsın, başın açılır.” uyarıları içimdeki kızı üzüyor ve ikinci planda kalmaya zorluyor.
Ben bu değilim ve görünmesini istediğim kişiliğim, karakterim bir örtü altında ikinci plana düşüyor.
Bir şeyleri başarıp buralara tekrar gelmek için can atıyorum…
Başımı her yaptığımda ağlamak benim yaşımdaki bir kızın problemi olmamalı.
