Merhabalar arkadaşlar. Uzun süredir bu siteyi takip ediyorum dersem yalan olur. Ben de başörtüsü konusunda sıkıntılar yaşıyorum ve bu siteyi de en ihtiyacım olduğu zamanda keşfettim, yani yaklaşık 8 ay önce. O zamanlar sadece bir yazı okuyup ağlayarak çıkmıştım. Aylardır açılmak istiyorum ama asla cesaretim yok. Yine her zamanki gibi bu konu hakkında düşünürken bir şeyler aratıyordum ve bu siteyi gördüm, bu sefer neredeyse bütün yazıları okudum. Herkes için o kadar üzgünüm ki…
Yaklaşık 10 yaşındayken akrabalar ve annemin psikolojik baskıları yüzünden kapanmaya karar verdim. Daha çok küçüktüm, birkaç kıyafet ve para ile kandırıldım dersem daha doğru olur. Annem çok dindar birisi, bütün akrabalarım kapalı ve onların haddi olmamasına rağmen bana karışma hakkını kendilerinde görüyorlar. Kısacası sadece annem değil, birçok kişinin korkusu yüzünden asla açılamıyorum. Örtüyü asla sevemiyorum ve kendimden nefret ediyorum.
Annem ve babam yaklaşık 1 yıl önce ayrıldı ve annem başka bir adam ile evlendi. Küçüklükten beri ailem yüzünden maruz kaldığım psikolojik baskı yetmezmiş gibi bir de açılmak için çektiklerim beni cidden hayattan bıktırdı. Kendimi öldürmeyi düşündüm ve hatta denedim ama son anda kendimi durdurmayı başardım. Annemle 3 defa konuştum, hep tersledi, asla takmadı ve ciddiye bile almadı. En son üstelediğimde çok kötü kelimeler kullanarak susturdu. O günden beri konuyu açamıyorum…
Aslında babam, annem kadar baskıcı değil ama onunla konuştuğum zaman o da onaylamadı ve bir daha söyleyemedim. Geçenlerde saçım gözüktüğünde kardeşim babamın yanında beni uyardı ve babam “Bir şey olmaz, sen karışma” gibi şeyler söyledi. Bilmiyorum, kafam çok karışık, sizce tekrar konuşmalı mıyım?
Aslına bakarsanız asla cesaretli değilim. Kavgaları, bağırışları, küfür ve hakaretleri göze alamıyorum ve ne yapacağımı asla bilmiyorum. Her gün aralıksız ağlamaktan, örtü ile dışarı her çıktığımda kendimden nefret etmekten bıktım. Birkaç defa dışarıda kafamı açtım ve kendimi gerçek anlamda kendim gibi hissettim.
Dinden çıkalı uzun zaman oluyor ve zaten inanmadığım bir dinin kurallarını yapmak bir hayli saçma geliyor. Üzgünüm, sanırım çok uzun oldu ama benimle aynı durumda olan kuzenimden başka konuşacak neredeyse kimsem yok. Buraya kadar okuduysanız çok teşekkürler ve aynı durumda olan herhangi biri tavsiye verirse çok minnettar olurum. Şimdiden sağ olun.
(Görsel: Yedidya Hershberg)
“Örtüyü asla sevemiyorum ve kendimden nefret ediyorum.” için 7 yanıt
biliyorum çok zor aynılarını ben de yaşadım ölümle tehtit edildim okuldan alınmakla eve kapatılmakla mutsuzluğa mahkum edilmekle ama korkma sana senden başka destek olacak kimse yok emin ol kendine güven ve istikrarlı olmaktan vazgeçme çünkü ben ölmek pahasına bile saçımı açmaya razıydım ve başardım şimdi sıra sende istemediğin hiçbir şeyi sana kimse yaptıramaz buraya bi gün benim gibi başardım yaz konuşmak istersen Snap nickim kaddmrsqws
sana nerden ulaşabilirim?
Seninle instadan konusabilir miyiz istersen tabii ben 14 yasindayim acilmak istedim olmadi ramazandan once de denedim konusursak belki guzel tavsiyeler alabilirim
Aynılarını ben de yaşadım ama sonunda açıldım başardım her şeyi göze aldım lütfen sen de vazgeçme konuşmak istersen Snap nickim kaddmrsqws
merhaba bu cevabı görür müsün bilmiyorum ama yine de yazmak istiyorum. bir gün başaracaksın 2 sene önce ben de aynı durumdaydım ve bugün başardım sen de başaracaksın ya şimdi ya sonra ama olacak önce bunu bil. sonrası da doğru fırsatları kovalaman lazım baktın konuşarak olmuyor başını açacaksın başka çare yok.
Babanla konuşmayı dene ya da cesaret edip ben açığım ulan bundan sonra deyip ailenin gözü önünde dışarıya açık çık ben öyle yapmıştım
discort sunucusunun linkini atar mısınız