Bu yıl sınav senem seneye üniversiteye gideceğim babamın zoruyla başımı kapattım. 6 senedir istemediğim halde başımı kapatıyorum artık dayanacak gücüm kalmadı çok geri kafalı bir çevrem olduğu için şanssızım.. Her gün o şalı takarken sinir krizleri geçiriyorum… İs-te-mi-yo-rum… Ah bir de cesaretimi toplayıp bunu babama söyleyebilsem… Babamdan çekiniyorum çünkü sert biri ve ne tepki vereceğini bilmiyorum… Kimse beni anlamıyor… Cayır cayır yanarmışım cehennemde başımı açarsam… Ulan siz başınızı kapattınız diye cennetlik olduğunuzu mu sanıyorsunuz… Ben bu dünyaya bir kere geldim, bırakın da kendi hayatımı kendi istediğim gibi yaşayayım ulan…

Ben anneme söyledim baban seni gebertir dedi… Bunlara göre baş açmak demek ahlaksız olmak demek, namussuz olmak demek… Ne onlar beni anlıyor ne ben onları anlıyorum… Ablamlara söyledim onlar babamla konuş dediler ama en korktuğum şey babamın tepkisi el alem umurumda değil kaç aydır ne stresler yaşadığımı bir ben bilirim… Ama gerçekten çok istiyorum başımı açmayı çünkü başım kapalıyken sanki be ben değilmişim gibi o kadar kendimden nefret ediyorum ki… Sonra düşünüyorum ya babam izin vermezse ben ömür boyu istemediğim bir şeyi yapmak zorunda mı kalacağım… Ömür boyu mutsuz olacağım…

Çok çaresizim bu yaz konuşmak istiyorum babamla ama çok korkuyorum… Babam inatçı biri onun sözünü dinlemezsem belki benle konuşmaz, benden nefret eder… Her gün bunları düşünüyorum… Babamla arkadaş gibi olmak isterdim hem böylece kendimi daha rahat ifade ederdim… Ama onla konuşmayı düşünmek bile korkutuyor beni. Ben ne yapacağım… Lütfen bir şey söyleyin… Offf…