Merhaba,

Benim adım Merve. Annemin her ay sana 50 TL veririm, ayrıca kapanman bizim çok hoşumuza gider deyimi ile 5. Sınıfta anne ve babamın beni daha fazla sevmeleri için kapandım. Ortaokulda imam hatipe gönderildiğim için kapalı olmak benim için değiştirmedi. Kapalı olmak için başımı örttüm, annem istediği için. Ama liseye başladığımda ve bunun biraz daha öncesinde kapalılık beni boğmaya başlamıştı. Ama annemin asla buna izin vermeyeceğini biliyordum çünkü kendisi kendini dindar zanneden birisi. Gerçekten dindar biri olsaydı zorla güzellik olmayacağını bilirdi. Her neyse. Şuan 18 yaşındayım ve lise son diplomamı yarın alacağım.

2 Ay önce kadar açılma isteğimi ablam ve annemle paylaştım. Ablam arkamda durdu ama o bile annemi ikna etmeye yetmedi. Bunun üzerine kaç kez kavga ettik bilmiyorum. Boğuluyorum diyorum anlamıyorlar. Sanki boyumda urgan. Gün geçtikçe sıkıyor ve annemle her kavga edişimizde altımdaki tabure çekiliyormuş gibi hissediyorum. Üniversiteyi şehir dışı yazacağım ve orada açılacağım. Açıldığımı bir tek ablama söylerim sanırım. 2. Seneme başlarken aileme söylerim. Onun haricinde gerçekten takatim kalmadı. Yorulmuş hissediyorum. Bir şal benden daha önemli olamaz. Bir şal akrabaların dilinden daha önemli olamaz. Şurada yaşayacağım en fazla 30 sene var. Belki daha az. Lütfen hayatımı ban cehennem etmekten vazgeçin. 18 yaşıma 8 gün kaldı. Bu metini 17 Haziran perşembeyi cumaya bağlayan gece yazıyorum. Bir sene sonra “BAŞARDIM” GÜNCELLEMESİ ile geri dönmek üzere kalın sağlıcakla.