Ben de kendi hikayemi yazmak istiyorum. ben 9 yaşımda regl kanımı gördüğüm ve aileme söylediğim anda kapandım. 5. sınıfın ilk haftası okulda erkekler var diye annem göndermek istemedi beni. yatılı yurtlara gittim yıllarca oralarda kaldım kuranı ezberledim. Bir an olsun içimden gelmedi bunları yapmak. Bir gün bile uyanıp hayatımı severek güne başlamadım. Arkadaşlarımla sokakta oyun oynayamadım, çünkü yurdumun penceresinden onları izliyordum. Böyle anlatınca insanlara abartıyormuşsunuz gibi geliyor, ama o küçücük kalbimde çok heves kırıldı. Yıllar geçti başka başka yurtlara gidip geldim sürekli ve 14 yaşımda açıktan okuyabildiğimi öğrenip kayıt oldum. Cemaat yurtlarında kaldığım için okul dersi kesinlikle yasaktı. Kadınların okumasına karşıydılar. Kitaplarımı ciltledim, geceleri yatağımın altında fener yakarak ders çalıştım. Farklı bir sistem vardı. 1 yılda ortaokul derslerinin hepsini verdim. Sonra liseye yazıldım açık öğretimden.

Lise de bittiğinde sabahları çocuk baktım, oradan kazandığım parayla dersaneye yazıldım. İlk yıl devlette çok da istemediğim bir bölüm yazdım. Sonraki yıl pandemide evde olduğumuz için, evde yeniden hazırlanıp yeniden sınava girdim. Çok puanımı kırdı, istediğim bölüm özelde geliyordu. Ailemi ikna ettim, geldim üniversiteye. Açıldım. Aylarca gizledim. Bir gün söyledim açıldığımı. o günden beri hayatımda hiçbir şey yolunda değil. Bugün açıldığım için yarın hayat kadını olabilirmişim. Ar damarım bir kere çatlamış, devamı gelirmiş. Şimdi okulumu da ödemiyorlar. Bu sayfayı uzun zamandır takip ediyorum ve hep buraya yazmak istemiştim. Bir gün ben de başardım yazmak istemiştim. Ben başaramadım. Okulu bırakıyorum. Böyle katı ailelere sahipseniz tek diyeceğim kendi paranızı kazanana dek sabredin. Her şey her zaman güzel bitmiyor. Umut etmek benim aydınlığım olmadı.