Merhaba,

Benim hikayem de sizlerin hikayesine benzer. Ben derdimi paylaşmaya değil de bu yükün altından nasıl yavaş yavaş kalktığımı anlatmaya geldim. Şu an 18 yaşımdayım, 13 yaşımda kapandım ve bunu artık istemediğimi fark ettim. Emin olduktan sonra annemle konuştum. Başta çok ters tepti ama ara ara bu konuyu anneme açmaya devam ettim. Sakın pes etmeyin bahsettiğim süreç 1-2 hafta değil 1-2 yıldan bahsediyorum. Sonunda bir gün oturup ağladım hıçkıra hıçkıra insanların çocuklarını her haliyle seviyor olmasına katlanamadığımı, beni koşullu sevdiğini anneme kendi cümlelerimde hislerimle anlattım. Annem yarın dershaneye açık git eğer yapabilirsen dedi. Çıktım ve hiç yadırgamadım ben o gün açıldım. Babam inanılmaz baskıcı bir insandır bu konuda. Ha keza anne ve baba tarafım da öyle. Başta sadece annem ablam ve ben biliyorduk. Bu her ay arttı. Amcam öğrendi. kuzenlerim öğrendi, teyzem öğrendi vs vs. Bu konu önceden açılınca gülüp geçiliyordu. Dalga geçiyorlardı. Ama yapabildiğimi görünce hepsine gerekli cevabı vermiş oldum.

Hiç korkum yok. Babam öğrenirse evlatlıktan reddeder. Önemi yok gerçekten. Ben buyum ve kabul ediyorsanız sizinleyim. Etmiyorsanız herkes kendi yoluna. Yani hatırlıyorum biri öğreniyordu anneme söylüyordu vücudum çarpıyordu panikten. Şu an gerçekten geçti gitti. Kendime çok zarar vermişim. Ölmedikçe her şeye çözüm olduğunu ben öğrendim. Başımıza ne gelirse gelsin hayat bir şekilde devam ediyor akıyor. Kendi kendine şekil alıyor. Babamı kaybetmekten korkmuyorum bu yüzden. Olabilir hayat diyorum. Kendinize güvenmek çok önemli bu süreçte. Onların da sizin kendinize güvendiğinizi görmeleri göz dağı veriyor. Dile getirmeseler de artık cesaretinize şaşırıyorlar.

Hayat başkaları için yaşamak içim çok kısa bu kişiler aileniz de olsa gerektiği zaman onlara da yol vermeniz gerektiğini bilmelisiniz. Ben bu yola tek çıktım evet destek olanlar var şu an onlar da benim kendime olan güvenime ve cesaretime şaşırarak kabul edip sen böylesin tamam diyenler ama olmasaydı da vazgeçecek değildim. Hayatı tek başımıza yaşıyoruz unutmayın. Ben bunu yapabileceğimi asla düşünemezdim burada yazılan zafer mektuplarını okuyup of çekerdim ama öyle olmuyor. Öyle olmuyor. Cesur olun kendinize iyi davranın.