İsyan etmekten kendimi alıkoyamıyorum

Merhaba ismim A. 21 yaşındayım öncelikle şu anda kapalıyım ve son 7-8 aydır açılmayı düşünüyorum, çünkü zaten kendi isteğimle içimden gelerek kapanmadım. Ben liseye başlamadan çok iyi hatırlıyorum, yaz tatilinde annem ne zaman kapanacaksın, diye sormuştu. Ben de geçiştirmek için liseye geçeyim ilk gün kapanacağım dedim ve ne hikmetse lisede de imam hatip okuluna gönderildim. Ailemin isteğiyle ve o şartlarda imam hatipe gidip açık olanlardan olmak istemedim ve anneme verdiğim sözü tutup kapandım, ama şu anki aklım olsa asla kapanmazdım, çünkü yaşım büyüdükçe düşüncelerim isteklerim hayallerim değişti. Benim hayallerim çok daha farklıymış. Ben 6. sınıftan 12. sınıfa kadar lisanslı voleybol oynuyordum ve gerçekten yapmaktan tek zevk aldığım şey voleybolmuş, ama kapandığım için voleybolcu olamayacağım için o hayalimden vazgeçtim. Şu an açılıp voleybol kursuna yazılmak istiyorum. Kendi paramı kendim kazanıyorum, ama bazen anneme ufaktan bu konuyu açtığımda açıldığın gün şu kapıdan içeriye giremezsin, diye bir cevap alıyorum.

Hani bizim dinimizde zorlama yoktu? Bu şekilde beni dinden daha çok soğuttuklarının farkında değiller. İsyan etmekten kendimi alıkoyamıyorum. Bazen resti çek, açıl istediğini yap diyorum, ama sonra ya pişman olursam düşüncesi beynimi kemirip duruyor ya evlatlıktan reddedilirsem? Bir insan evladını sırf kendi isteğini yaptı diye hayallerini gerçekleştirmek istedi diye veya nasıl mutlu olacaksa o şekilde davrandı diye evlatlıktan reddeder mi? Bizimkiler bence reddeder, ama belki de etmezler. Tek kızlarıyım sonuçta. Bazen düşünüyorum, en fazla babam bir dayak atar, annem beddua eder, 1-2 ay laf yaparlar, ama sonra her şey normale döner sanki. Ama o cesareti bir toparlayıp bunu yapamıyorum ve o kadar sıkışmış durumdayım ki keşke ölsem de bunları düşünmesem diyorum hatta ve gerçekten intihar edenler cehenneme gitmeyecek olsa intihar ederdim. Çünkü bu hayatı istediğim gibi yaşayamadığım için ilerde çok pişman olacağımı biliyorum. Ailemde açık olan kişiler var, ama sanki annemin kızı açık olursa insanlar orospu diyecekmiş algısı var ve sanki açık olan herkes dinsiz, kapalı olanlar dindar… Öyle bir algı var ya, açık olanlar dinsiz olsaydı o zaman neden açık doktorlar var, öğretmenler var? O zaman neden dinsiz insanlara muayene olup, çocuklarınızı okula gönderiyorsunuz? Yani cahil dar görüşlü anlayışsız bir ailem var. Sevgi vermedikleri yetmezmiş gibi üstüne bir de kendi istediklerini yaptırmaları çok bencilce, ama ben anneme de söyledim. Hakkımı hiç bir zaman helal etmeyeceğimi ve beni bu şekilde zorladıkları ve Allah’a bu şekilde isyan ettiğim için tüm günahımı aldıklarını da söylüyorum her defasında. Ama ben istediğimi yapacağım ve açılacağım. İsterlerse yüzüme bakmasınlar, kendi paramı kazanıp ayakta duran bir kızım ben ve ilerde keşke denemek için kalbimden ne geliyorsa yapacağım. İster yanımda olsunlar ister olmasınlar, siz bencilseniz ben de bencil olacağım artık. Bu yazımı okuyan varsa eğer dua edin bana. Allah’ım ya bu düşünceleri aklımdan al ya da bana yardım et.