Buradaki neredeyse herkesin hikayesini okudum ve bir yerlerde kendimi buldum. Ben 7. sınıfın başlarında kapandım. İmam hatip ortaokuluydu ve arkadaşlarımın hepsi kapanmamı, yakışacağını falan söylüyorlardı. Ben de onlara özendiğim için kapandım. O sene çevrem hep kapalı olduğu için pek umurumda değildi. Sonra araya karantina girdi. Evin içinde hep açıktım ve kapalılık benim için sorun değildi. 8. sınıf bitti liseye geçtim. Okulun ilk günü okula gittim, çok yabancıydı. Herkesin yanında birileri vardı. Bense tek başımaydım. İlk ders için sınıfa girdim, fakat kimse yanına oturmamı istemedi, dışlandım. Sadece kapalı olduğum için, onlar kapalı değildi. Sanki başka bir ırkmışım gibi… Birkaç ay sonra fark ettim ki tek düşüncem “Acaba kapalı olmasam nasıl olurdu?” olmuştu.
İçime düştü artık bu düşünce. İki ay sonra kafayı yiyecek gibiydim. Kapalı olmak işkence gibiydi. Açılmak istiyordum, ama ailem aşırı dindar baskıcı olabilecek en kötü aileydi. Babam çok katıdır. Korkunç biri. Asla izin vermeyecek, çok emindim. Abim babamdan kötü. Düşünce yapısı; kız dediğin evinde oturacak, iş yapacak, açık giyinemez, erkeklerin yanında gezerse namusumuzu lekeler… Bunun gibi bir insan işte. Babam da pek farklı değildi. Annem de dindar ama baskı yapmaz. Diğer iki abim de abartılı baskıcı değil. Ama neredeyse imkansız işte. Bir gün cesaretimi topladım anneme açılmak istediğimi ve babamla konuşmasını söyledim. Çok heyecanlıydım cidden. O an açılacağımı, kurtulacağımı, her şeyin biteceğini düşündüm. Sonra babamın bağırma sesleri odamdan feci duyuluyordu. Tek duyduğum “Okuldan alırım bir daha bana böyle bir şey söylemesin!”di. O gün sabaha kadar ağladım.
Arkadaşlarıma AZ çok anlatmıştım önceden derdimi. Hepsi üzülme gibi şeyler söylüyordu. Uzun süre cesaret edemedim babamla bu konuyu konuşmaya. Okul bitti ve son günü söz verdim. Seneye buraya saçım açık ayak basacağım diye. Yarın yeniden konuşacağım babamla, isterse dövsün, tehdit etsin. Ne isterse yapsın, açılacağım. Eğer açılamazsam intihar edeceğim. Gerçekten başka çarem kalmadı. Boşlukta gibi yaşamıyorum sanki. Zaten düzgün bir tesettürde değilim. Maskülen tarz, boynum açık. Her gün taktığım O şaldan nefret ediyorum. Yarın neler yaşanacak bilmiyorum, çok korkuyorum. Ama başarmak istiyorum. Lütfen bir sonraki gece buraya geldiğimde baş örtüyü çıkarmış bir şekilde yazayım. Lütfen lütfen lütfen yalvarırım.