Hikayem şöyle başladı. Regl oldum 5. sınıfın yazında ve 7. sınıfa geçerken annem tarafından zorla kapatıldım. O ilk gün bile istemediğimi söylediğimi hatırlıyorum, ama o ilk günden beri açılacağımı biliyorum. Tabii küçük bir çocuk olduğum için kimseye söylemedim ve o şekilde devam ettim. Benim arkadaşlarıma zorla kapandığımı söylemem bile 2-3 yılımı aldı. Kafamda her zaman üniversiteye geçince açılacağım vardı. Nitekim iyi de idare ediyordum. Ta ki bu zamana kadar. Artık olmuyor çok uzun zamandır olmuyor. Şu an 12. sınıf oldum. Buradan bakınca çok haksızlık değil mi? Daha çocuktum çocuk!!
Geçenlerde annem gelip “Neden namaz kılmıyorsun?” demeye başladı ve ardından “Açılmak mı istiyorsun? Açıl, oranı buranı da aç! Sana karışırsam ne olayım!”

Dahası var ki bu sözler daha önce duyduğum sözlerdi, ama bu sözler: “Ama açılırsan bu evden sktr*p gidersin.”di.

Bu lafı hak edecek ne yaptım ki? Bu ibadet değil mi? Bunu benim isteyerek yapmam gerekmez miydi? Ve kaldı ki ben daha sana itiraf edemiyorum bile açılmak istediğimi. Ama Allah, o her şeyi biliyor. Başörtüyü senin için takmıyorum babam için…

Bunun hesabını verebilecek misiniz? Ama bir gün bunları yüzlerine de söyleyeceğim, ama o gün gerçekten evden gittiğim gün olacak.