Ben tesettürlüyüm, ama zorla kapandım. Aynı zamanda ben lezbiyenim. Kulağa tuhaf geliyor biliyorum. Fakat ben buyum ve kendi kimliğimi değiştiremem. Ortaokulda yönelimimin farkına vardım, 1 yıl boyunca kabullenemedim. Kendime söyleyemiyor ve inkar ediyordum. Zamanla kabullendim, ben kızlardan hoşlanıyorum ve bunu kabullenmek omuzlarımdaki yükü çok hafifletmişti, fakat bir sorun var. Ben tesettürlüyüm, evet bu bir engel yönelimimi yaşamakta ve kendi hayatımı yaşama kısmında bir engel.
Yönelimimi kabullendikten sonra her şey daha kolay olacak zannettim, fakat her şey daha çok zorlaştı. Söylediğim zaman insanların bana bakış açısı sanki bana acıyormuş gibi bakıyorlar. 10 yıllık arkadaşım var, 3 yıldır yönelimimin farkındayım. Bunu arkadaşıma söylemedim, hâlâ bilmiyor. İnsanların bana nasıl baktığı umurumda bile değil, ama o bana acıyormuş gibi aşağılayıcı bir tavırla bakarsa bunu mental olarak kaldıramam. Okuldaki arkadaşlarım biliyor ve saygı gösteriyor, ama bir sorun var ben tesettürlüyüm. Söylemesi ne kadar basit. Kimse benim lezbiyen olabileceğimi düşünmüyor. Bu yüzden yönelimimi yaşayamıyorum. Öyle bir ikilemdeyim ki, açılmak istiyorum. Ailem izin vermiyor. Tamam kapalı olsun, 18 yaşıma az kaldı, ondan sonra açılırım, diyorum; o zamana kadar yönelimimi yaşayamamak… Bunu okuyorsan büyük ihtimalle okuduklarından pek bir şey anlamadın. Tek korkum ben açılmak istiyorum, ya açıldıktan sonra da yönelimimi yaşayamazsam?