Merhaba,
Ben 19 yaşında, buradaki birçok insanla aynı konudan mustarip bir gencim. Henüz bitiremediğim tesettür yolculuğum 12 yaşındayken başladı. İmam hatip ortaokulunda okuduğum için çevremdeki herkes birer birer kapanıyordu, ben de heveslenip kapandım. Ailem oldukça muhafazakar. Küçük bir şehirde yaşıyorum bu yüzden herkes babamı tanır ve hoca bilir. Annem de çarşaflı. Buna rağmen en başta herhangi bir baskıya maruz kalmadım. Kafamı karıştıran bu düşüncelere yaklaşık bir yıldır sahibim. Sorgulama döneminden geçtim ve yine imanımdan vazgeçmedim. Ama eğer aileme bu tesettürden çıkma mevzusunu açarsam bana ateist mi oldun, gibi bir tepki vereceklerinden eminim. Onlarla bu konuyu konuşmaya cesaret bile edemiyorum.
Şu an üniversite sınavı sonuçlarını bekliyorum, büyük bir stres içinde. Eğer kazanabilirsem onlardan uzakta kendi istediğim hayatı yaşayabileceğim. Kazanmadan önce bu fikrimden aileme bahsedersem beni okula yollamayacaklarından eminim. Zamanında kapanmasaydın, bizi el aleme, akrabalara rezil mi edeceksin vs. diyecekler. Yıllardır istediğim gibi görünmüyorum, kendimi sevmiyorum. Yıllarca anksiyete tedavisi gördüm, ilaç aldım. Aynada gördüğüm kişiyi sevmedikten sonra, hiçbirisinin işe yaradığını düşünmüyorum. Tesettürü bırakan akranlarımdan, konu açılınca annem ağlamaya başlayıp “Sakın böyle şeyler düşünme, yapma.” şeklinde ajitasyon yapıyor. Artık yetişkin bir birey olduğumu, hayatım hakkında kendi kararlarımı verebileceğimi söylersem psikolojik şiddete maruz kalacağım. Şu anki tesettürüme de tesettür bile denemez. Bone takmıyorum, küpelerimi gösteriyorum… Bir nevi yıldırmaya çalışıyorum, ama hala başaramadım. Böyle yapınca da tesettürü lekelediğimin farkındayım, fakat elimden başka bir şey gelmiyor. Umarım bir süre sonra buradaki birçok kişi gibi bu mücadeleyi kazanabilirim.