Asosyal biriyim. Kapandığımda daha da asosyalleştiğimi düşünüyorum. Ben 10 yaşımda kapandım. Kendi isteğimle kapanmadım ama aile baskısı ile de kapanmadım. yani bana öyle gelmiyor.

4. sınıftaydım yaz tatilindeydik. teyzemlere gidecektik. Teyzemin kızı o zamanlar 6. sınıftı ve yeni kapanmıştı. Annem teyzemlerle görüntülü konuşurken duymuştu ve bana sevinçle “Teyzenin kızı kapanmış” Dedi. Annemin benim kapanmamı istediğini anlamıştım. Ara sıra annem kapanmamı istediğini dile getirirdi, cehennem de yanmamı istemediğini kapanmam gerektiğini söylerdi. Üzerimde baskı hissederdim hep. Babam çok kıyafet almazdı o zamanlar ve zaten halalarım falan bana çok güzel kıyafet getirirlerdi ama annem sıfır kollu giymeme ve vücudumu belli eden pijamalar giymeme izin vermezdi. “Günah.” derdi. Doğru söylüyordu ancak ben o zaman çok küçüktüm. Zaten o zamanlar hep babamla birlikte akşam namazını kılardık. Ayrıca bayramlarda ara sıra tesettür elbise giyer, başörtü takardım. ama hiç kapanmayı düşünmedim. Neyse sonra teyzemlere gideceğimiz için teyzem, dayım, annem ve babam “Bak o kapanmış sen niye kapanmadın?” der diye düşünüp bayramda giydiğim elbiseyi giydim ve başörtü taktım. Sonra koşarak anneme sevinçle “kapandım.” Diye gösterdim. Annem de çok sevindi sonra teyzemlere gitmek için yola çıktık iki hafta orada kalacaktık. Gelmiştik. Birde ne göreyim! Teyzemin kızı tam da kapanmamış aslında örtüyü arkasından bağlamış ve pantolon üstü giyiyormuş. ben çokta takmadım. Çok güzel kıyafetleri vardı birazını bana verdi. O yüzden kapandığım için mutlu olmuştum. İki hafta geçti ve eve geri geldik.

Okul açılacaktı. 5. Sınıf olmuştum. kapanmamı hala takmıyordum. okula geldim. sınıfta tek kapalı bendim. Herkes bana yandan bakıyor gibi gelmişti. Asosyal olduğum için çokta rahat hissetmedim kendimi. O zamanlar korona vardı (şu an 7. Sınıfım küçük sanmayın beni :)) Sonradan online’a geçtik. Ben başörtümü arkaya bağlayıp giriyordum derslere. Sonra online’la bitti 5. Sınıf. Yaz tatiline gelmiştik. Kuzenlerim açıktı ve çok güzel giyiniyorlardı ben de özeniyordum. akrabalarım bazen giyinişimle dalga geçiyor gibi geliyordu. Sonradan 6. sınıfa geçtim. Önceden annem bağlıyordu şalımı. Sonradan ben bağlamaya başladım. Ama bundan aşırı şekilde nefret ediyordum. Her kız saçlarını tarayıp güzelce bağlarken ben aynanın karşısında şal yapmaya çalışıyordum o yüzden geç kalıyordum. beden hocası bana “zorla mı kapandın?” Diye sordu ben hayır dedim. Hem asosyal hem kapandığım için o zaman beden derslerinde asla kızlarla oyun oynamadım ve yarışlara katılmadım. Çoğu kişinin gözünde “Tembel” olarak gözüküyordum sanırım. Maskemi korona bitse de açmak istemiyordum. Çirkin olduğumu düşünüyordum. Sonradan açtım. Bir kız eliyle “?” yapmıştı. O yüzden özgüvenim yerine geldi ve maskesiz geldim.

Sonra yaz tatiline girdik. Annem beni Kuran kursuna göndermek istiyordu. Ben hiç istemiyordum. Ama gitmek zorunda kaldım. Hocalarımı çok sevmiştim. Bir süre sonra dinimi tekrardan çok sevmeye başladım. Pardösü giymeye başladım. Sonra annem ve babam beni yatılı kuran kursuna göndermek istedi. Ben asla istemiyordum bunu dile getirdiğimde “Sen oturup anca bilgisayara bak saklarım bende bilgisayarı.” Dedi. oysa ki evin işlerini sürekli ben yapardım. 2 dakika otursam. “Anca oturuyorsun ben senin kölen miyim?” Derdi annem. O zamanlar mental olarak kötüydüm. Sürekli ağlıyordum. Kuran kursu hocaları bizi bir yatılı kurs ziyaretine götürdü. Ben çok beğenmiştim. gitmek istediğimi fark ettim. Bunu annemle babama söyledim. Babam göndermem dedi. “Hani baban yatılı kursa göndermek istiyordu seni?” Dediğinizi duyar gibiyim. Babam meğerse sadece benle dalga geçiyordu. Annem onu ikna etti. Sonra para alıp bana uzun elbise, örtü aldık. Çok mutlu olmuştum. Gitmeden önce halamlara gittik. Halamlara gideceğimi söylediğimizde karşı çıktı. “Onlar yalancıymış. başka yerlere götürüyormuş ” Dediler. O yüzden babam vazgeçti. Annem hala istiyordu bende istemiyordum çünkü korkmuştum. Sonra eve geldik. Okul açılmak üzereydi. Okul eşyaları falan aldık.

7 sınıfa gidiyordum artık. Bir süre sonra dini inancımı kaybettim. Diğer kızlara özeniyordum. Saçlarını çok güzel yapıp geliyorlar saçlarını övüyorlardı. Bu arada ortaokul olarak en egolu, en havalı en sapık öğrencilerin olduğu okula gittiğimi söylemek isterim. Neyse benim sınıfta ya da okulda hiç arkadaşım yoktu. Çirkin ya da kapalı olduğum için dışlandığımı düşünüyordum. Örtü takmaktan ve pardösü giymekten tamamen nefret ediyordum. hatta okul dışında bir yere gittiğim zaman beni kimse pardösülü görmesinde kınamasınlar diye dikkat ederim. anneme “Mesela açılmak istediği mi söylesem ne derdin?” dedim korkarak. Annem “Kızım sakın öyle bir şey yapma, senin cehenneme gitmeni istemem” dedi. Ben “8. sınıfta kapanırım” dedim. O da “bir tel saçın bile görünmesi günah” dedi ve saatlerce dini bilgiler anlattı. Ben tamamen sarsılmıştım ve kapanmayı asla istemiyordum ama bir daha dile getirmedim. Psikolojim bozulmuştu ve her gün diğer kızlar gibi açıldığımı hayal ederek ağlıyorum. Hatta açılmayım diye saçlarımı kısacık kestim. Hala açılmak istiyorum ama ne yapacağımı bilmiyorum. Çevremde ki insanların, akrabalarımın sözlerinden, tepkilerinden korkuyorum. Ne yapacağım yardımcı olun lütfen. Ben gerçekten bıktım.