Merhabalar. 26 yaşındayım. 14 senedir kapalıyım. Kendi isteğimle kapanmadım. Ailemin kararıydı.

Hep utandım. Açılmak istedim. Hep geç kaldığımı düşündüm. Artık düşünmüyorum. Açılmak istiyorum ama bazen tereddüt ediyorum. Annem ve babam değil de abimin tepkisi nasıl olur onu merak ediyorum. Sözde feminist bir bireyim ama değilim. Dışarıda farklı, iç dünyamda farklı birisiyim. Kadın haklarını savunuyorum ancak söz konusu kendim olunca uygulayamıyorum.

Şu kararsızlık da ne illet bir şey yahu. Bir ruh halim her şeyi göze alıp açıl diyor. Öteki ise saçmalama kızım senin özün bu, taşma özünden diyor. Ne yapacağım bilmiyorum. Akraba baskısını teğet geçiyorum. Onlar da tuzu biberi olsa gerek. Fikirlerim, yaşantım taban tabana ailem ile zıt.

Ne yapacağımı bilmiyorum ama kapalı da kalmak istemiyorum. Dini değerlerimden soğumadım ama kapalı da olmak istemiyorum. Ne yapacağım ben? Böyle mal gibi mutsuz mu olacağım hep?