Ben muhafazakar bir ailede dünyaya geldim ve çevrem de böyle insanlarla şekillendi. İmam Hatip Lisesine başlayınca kendi isteğimle kapandım. Lisede derslerde bazı öğretmenlerimiz izin vermediğinde başımızı açmak zorundaydık ve bu durum beni mücadele etmeye sevk etti.

Üniversiteye gittim ve daha kapalı ve uzun giyindim. Şimdi düşününce çok üzülüyorum. Gencecik yaşımda kendimi o kadar olgun hissediyordum ki giyim tarzım her şeyi etkiliyordu. Erkeklerle konuşmuyordum, arkadaşlık etmiyordum flört günah diye. Teklif edenleri reddediyordum ta ki birine aşık oluncaya kadar. İlk görüşte aşık olmuştum. Arkadaşım sınıf arkadaşıydı. Biraz stalk yaptıktan sonra solcu olduğunu fark ettim. İmkansızdı ama dm’den yürüdüm. Sadece meraktan konuşuyordum ama sonra ciddi ilişkimiz oldu. Yıllarca konuştuk ama cesaret edip buluşamadım. Çünkü yaşam tarzlarımız farklıydı.
Her neyse üniversite bittikten sonra KPSS’ye hazırlandım. Bu süreçte özelde de çok iş aradım ama nafile. Bazı yerler başımı açarsam yardımcı olacaklarını söylediler. Şu an ailemin işlettiği markette çalışıyorum ama hayallerim var. İkinci üniversite okumak istiyorum. Olmadı yurtdışına da gidebilirim. Green Card’a başvurdum. İşte ben bu süreçte başımı açmayı düşündüm. Aslında son iki yıldır ciddi ciddi istiyorum. Artık başörtülü dikkat çekmek istemiyorum. Bir düşünceye, siyasi görüşe simge olmak istemiyorum. Soyutlaşmak, sıradanlaşmak istiyorum.

26 yaşındayım. Kararlarımı alacak yaştayım. Ailemi bir şekilde ikna ederim ama çevrem ve akrabalarım cahiller. Ekonomik özgürlüğümü elime almadan buna cesaret edemem. Müşterilerimiz zaten muhafazakar. Başımı açarsam markete gelmezler, boykot ederler. Başka bir şehre gitmeden yeni bir hayata adım atamam. Atanmak zaten imkansız gibi bu şartlarda. YKS’ye hazırlanıp tekrar üniversite okumak bana iyi gelecek, yaralarımı saracak. Çok uzattım özür dilerim.