Merhaba. Benim henüz bir özgürleşme hikayem yok. Umarım bir gün olacak. Ama şu an için umudum o kadar az ki… Üniversiteden mezun olduktan sonra ailemin yaşadığı şehre döndüm. İstanbul’dan sonra aile evine dönmek, baskı ve müdahale altına tekrar girmek çok ama çok kötü geldi. İstanbul’dayken de çok rahat değildim. Giriş saatleri akşam dokuz olan bir yurtta kalıyordum konsere bile gidemedim ama aile evinden kat kat iyiymiş.
Mezun olduktan sonra ne yapacağım ve ne işe yarayacağımla ilgili boşluğa düştüm. Hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmamıştı. Sanırım depresyona girdim ve elimdeki parayla terapi almaya başladım. 2-3 haftada bir alabiliyordum. Ama param bitince ve ailem de para vermeyince terapiye devam edemedim. Çalışmama da izin vermiyorlar. Hiçbir desteklerini görmüyorum. Yaşadığım bu yerde ne dışarı çıkabiliyorum ne bir ihtiyacımı gidermek için alışveriş yapabiliyorum. Onlarla yaşamam için hiçbir sebep yok. Ama kendi başıma yeni bir hayata başlamak için cesaretim de yok. Ne yapacağımı bilmediğim bir haldeyim. Sadece yalnız olmadığımı ve her şeyin geçeceğini duymaya ihtiyacım var. Bunun için yazmak istedim, teşekkürler.
“Çalışmama izin vermiyorlar” için bir yanıt
Şuan nerdesin bilemiyorum ama umarım özgürlüğüne kavuşmuşsundur. Eğer bu yorumu görürsen lütfen geri dönüş yapar mısın aynı şeyleri yaşamışız ve konuşmaya ihtiyacımiz, olduğunu düşünüyorum.