Merhaba, buraya yazacağımı hiç düşünmemiştim.

Ben 21 yaşında, muhafazakar ancak eğitimli ve kısmen açık görüşlü bir ailenin farklı bir şehirde okuyan üniversite öğrencisi kızıyım. Liseye geçmeden önce ailemin “İleride kapanacaksın” gerçekliği yüzünden kapandım. Ancak doğruyu söylemek gerekirse o zamanlar kendimi bir insan olarak görmüyor bari benim sayemde insanlar mutlu olsun düşüncesiyle yaşıyordum. Kendi fikirlerimi, kendi gerçekliğimin olacağını düşünmemiştim. Bu kadar uzun yaşayacağımı da düşünmüyordum doğrusu, “Lise bitmeden ölürüm herhalde” diye düşünürdüm. Yaşamayı kendime hep ceza olarak gördüm ama kendime de başkalarını üzerim diye zarar veremedim. Bu düşünceler arasında boğulurken de kapandım.

Ancak insan benliğinden kaçamıyor, kendimi orijinal, yaratıcı ve ilginç bir kişilik olarak tanımlarım. Kendime güvenimin, kendime karşı dürüstlüğümün, sevgimin ve saygımın varlığını son 10 aydır yaşıyorum.

Her şey birkaç yakın olmadığım arkadaş grubuna kadınlardan da hoşlandığımı söyleyerek başladı. İnsanlar beni yargılamadı, sevmekten vazgeçmedi, destekledi ve bana bunun normal bir şey olduğunu hissettirdiler. Kendimi suçlu hissetmemi engellediler. Bu olaydan sonra bir panseksüel olduğumu ailem hariç, hayatımdaki önemli önemsiz her insana söyleyebildim.

Son bir kaç aydır da şunu fark ettim ve kendimle paylaştım ki ben Müslüman değilim ve ekonomik olarak aileme bağlı olmamdan, onların beni reddedeceği korkusundan dolayı örtü takmaya devam ediyorum. Hem bu durumda ben istemediğim bir görünüm yaşıyorum hem de dışarıdan Müslüman birini temsil ettiğim için de gerçekten inanan insanları yanlış temsil ediyorum. “Sabır et, ekonomik bağımsızlığını kazanınca açılırsın” diye düşünürdüm ama artık dayanamıyorum. Gerçekten ne yapacağımı da bilmiyorum. Düşüncelerimin içinde boğuldum, bu yüzden size yazmak istedim. Umarım korktuğum şeyi yapabilirim kısa sürede…

(Görsel: Danielle Mckinney)