Selam arkadaşlar,
Benim gibi insanlar var mıdır acaba diye internet üzerinde araştırma yaparken tesadüfen bu siteyi buldum. O zamandan beri burada yazılanları okuyorum ve ben de yazmak istedim.
Adım Beyza, 19 yaşındayım. Çevremdeki insanların çoğu kapalıydı ve ben de onlara özeniyordum. Kendi isteğimle 8. sınıftayken başörtüsü takmaya karar verdim. Haliyle herkes bu duruma sevindi ve ben de memnundum halimden. Bu böyle devam etti ve liseye geçtim. İlk olarak 10. sınıftayken açılma düşünceleri geldi bana, ama önemsemedim.
Ama sonra gerçekten deli gibi açılmak istedim. Artık başörtüsü takmak zor geliyordu ve birçok zorluğu vardı. Aileme söyledim ve çok tepki gösterdiler. Bu süreçte çok yıprandım, depresyona girdim ve kendime zarar verdim. Bunun sebebi sadece başörtüsü değildi elbette ve siz böyle şeyler yapmayın.
Bir şekilde açıldım. Evet, sonunda başardığımı düşünmüştüm, ama öyle olmadı. Sanki artık daha çok göze batıyorum. Benden utandıklarını söylüyorlar ve kendime yakıştıramadığım kelimeler duyuyordum. Her konuşmada başörtüsüyle ilgili nasihatler alıyordum. Kıyafetimden tırnağıma kadar karışıyorlar. Bu durumdan bıktım. Kendi yaşıtlarıma baktığımda bazen kıskanıyorum. İstediğini giyip gezebiliyorlar. Ben dışarı çıkamam, gerekmedikçe istediğimi giyemem, onu yapamam, bunu yapamam. Belki kendilerince haklılar, ama fikirlerimiz uyuşmuyor. Bana saygı göstermek yerine ısrar ediyorlar.
Şu anda farklı bir şehirde üniversiteye gidiyorum. Evet, orada istediğim gibi davranabiliyorum, ama mutlu değilim. Şimdi de üniversite bitene kadar açılmama izin verdiklerini söylüyorlar. Şimdilik geçiştiriyorum. Belki mesleğim olursa bu baskı azalır diye umut ediyorum. Bir de şu var ki evlenirsem kocam izin verirse açılabilirmişim. Din de bir etken ama ataerkil zihniyet olduğunu düşünüyorum. Çok dindar değiller. Fiziksel bir şey yapmasalar da ruhsal olarak üzdüler ve hâlâ devam ediyorlar. Bir gün beni anlayacaklarını umut ediyorum.
Buraya kadar çok da önemli olmayan hikayemi okuyan herkese teşekkür ediyorum. Umarım bir gün bu cehalet biter ve herkes istediği gibi yaşar.
Comments (2)
Ben de aynı durumdayım. Uzun yıllardır kapalıyım. Ama açılmak istiyorum, izin vermiyorlar. Ailem dışında, çevreden de eleştirileceğimi biliyorum. Ama tüm bunları göze alıp açılmayı düşünüyorum. İnançlı biriyim ama kapalılık zor geliyor bana. Umarım ben de cesaret edebilirim.
ben de aynı durumdayım, uzun süredir kapalıyım ve son 2 senedir aklımda açılma düşüncesi var, bunu aileme 2 gün önce söyledim ve aşırı tepki gösterdiler, annemle açılmak istediğimi söylediğim günden beri kavga ediyoruz ne yapmalıyım hiçbir fikrim yok