Herkese merhabalar. Umarım bu mektubu okuyan herkes çok iyidir. Açıkçası bu oluşumu yaklaşık 2 sene önce keşfetmiştim, ama bir şeyler yazmaya cesaret edememiştim. Hikayem buradaki hikayelere oldukça benziyor.

Ailem günümüze göre modern olduğunu iddia eden, ama içten içe asla modern olmayan bir aile. Annem seküler bir ailede büyüyen, sonradan İslam’la tanışan bir kadın. Babamsa oldukça dindar bir ailede yetişmiş, özellikle İslam konusunda fazlasıyla radikal. Ben ise deistim. Ortaokulu İmam Hatip’te okudum. 7. sınıfta herhangi bir baskı olmadan kapandım, ama tabii baskı olmaması bunu bana empoze etmedikleri anlamına gelmiyor. Zaten 13 yaşındaki bir çocuk, başörtüsü gibi dini bir sembolü hangi kafa yapısıyla bilinçli olarak takabilir ki? Tabii soran kişilere isteyerek kapandığımı söylüyorum, ama hayır, ben bana empoze edilen ve dayatılan fikirler yüzünden kapandım.

İlk defa 10. sınıfta bu konuyu aileme açtım çünkü dayanamadım. Ağır bir depresif döneme girdim, kendime zarar verdim. Bunun sonucunda dayanamayıp söyledim. Annem hiç kapanmamam gerektiğini, kapandıysam bir daha açılamayacağımı söyledi. Babam maddi anlamda her türlü desteğini keseceğini, özetle okula devam edemeyeceğimi ve çok kısıtlanacağımı söyledi. Şu anki aklım olsa hiçbirini dinlemezdim, ama okumayı çok seven, idealist bir genç kız için korkutucu sözlerdi. Tamam dedim, “Şeytanın oyunudur” dedim, kendimi zorlamaya başladım, ama bu durum zaten “yok” noktasında olan özgüvenimi eksilere düşürdü. Dışarı çıkmak istemiyordum, fotoğraf çekilmek istemiyordum – ki hala öyle. Dört gözle üniversiteyi bekliyordum ve başardım. İl dışında mühendislik fakültesi kazandım. Orada başörtüsü takmıyorum, istediğim hayatı istediğim şekilde yaşıyorum, ama bu sefer de ailemin haberinin olmaması beni o kadar streslendiriyor ki!

Şu an bipolar başlangıcı tanım var ve bu durum hastalığımı çok tetikliyor. 1 hafta sonra tekrar üniversitemin olduğu ile gideceğim ve anneme “Ben açılacağım” mesajı atacağım. Her şeyi göze aldım. Ben bir gün açılacağım ve tepkileri şu ankinden farklı olmayacak. O tepkinin çilesini şu an çekmeye hazırım. Umarım buraya bir gün tamamıyla özgür olduğumla alakalı bir yazı yazabilirim. Bütün kadınların özgürce yaşaması dileğiyle.