17 yaşındayım, 15 yaşında çevre baskısı ve ne anlama geldiğini bilmediğim için kapandım. Normaldi o zamanlar, herkes öyleydi ve açık olmak farklıydı. Dışlanmaktan korktum ve kapandım. Ama her gün pişman oldum, başörtüsünü taktığım ilk günden beri pişmanım. Ailem umursamaz diye hiçbir şey anlatmıyorum, her şeyi gizli yapıyorum. Ama onlardan gizli açılamam ki…

Anneme söyledim, baban duyarsa okuldan alır dedi. Sorgusuz sualsiz okuldan alır diye korkuyorum anlatmaya, ama dayanamıyorum artık çok fazla düşünüyorum. YKS öğrencisiyim, bu konuyu düşünmekten ders çalışamıyorum. Abim hafız, onun fikrime saygı duyacağını düşünüyorum ama anlatamıyorum. Bilmiyorlar kapalı olduğum için dinden soğuduğumu. Her gün keşke başka bir ülkede, Müslüman olmayan bir ülkede doğmak istediğimi fark ediyorum artık.

O kadar çok soğudum ki, namaz kılmıyorum, oruç tutmuyorum çünkü isteğimi yapamadığım için dinden nefret ediyor gibiyim. Nasıl düzelir, onu da bilmiyorum. Niye vücudumla ilgili kararları ben veremiyorum ki? Bu benim özgürlüğüm değil mi? Aileme bırak sormayı, sadece bilgilendirme yapmam gerekmiyor mu? Her gün ağlamaktan bıktım, artık dayanamıyorum. Allah’ım, lütfen yardım et.