Merhaba arkadaşlar, nasıl başlamam gerektiğini tam olarak bilmiyorum. Ben 8. sınıfın sonunda zorla kapanmaya başladım. Şu anda üniversiteye gidiyorum, 1. sınıf bitmek üzere.

Ailem sürekli olarak kapanmamı istiyor, “Ne zaman kapanacaksın?” diye sorup duruyorlardı. İlk kapanmamda kendime bunu istediğimi kabul ettirmeye çalıştım, ama hayır, istemiyorum. Liseye geçtiğimde daha da zor oldu. Gördüğüm tüm aynalardan kaçıyordum. Annemin zorla giydirdiği uzun bir pardösüm vardı. Evden çıkarken onu giyiyordum, ama dışarıda hemen çıkartıyordum. 5 yıl oldu ve hala böyle devam ediyor. Görüntümden nefret ediyorum. Kendimi hiç güzel hissetmiyorum. Hiçbir şekilde istediğimi yapamıyorum. Aslında gayet güzel bir kızım, ama başıma o şeyi takana kadar.

Bu arada, babam hafız olduğu için çevremizde bir ağırlığı varmış, açık gezemezmişim, insanlar ne dermiş diye.

Ablam da aynı hatta daha da fazla baskıyla büyüdü, ama üniversiteyi bitirip başka bir şehirde kendine yeni bir hayat kurdu ve bu hayatın ilk gününde açıldı. Babam bunu aylar sonra öğrendi, başkası söyledi. Evde küfürler, bağırış çağırışlar, “asıcam kesicem onu” demeler ama ablam ekonomik özgürlüğünü eline alabildiği için şanslıydı. Babamla onun yanına gittiğimizde hiçbir şey demedi. Sadece “Kızım böyle çıkmasan” falan dedi, ama evde esip gürlemişti.

Şimdi ablam mutsuz olduğumun farkında ve “Üniversiteye döndüğünde açıl” diyor, ama yani nasıl olacak? Kendi yaşadığım şehre geldiğimde tekrar kapanacakmışım. “Biraz cesur ol” deyip duruyor. Ona söylemesi kolay tabii, bana hala babam bakıyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Böyle çift kişilikli bir hayatı istemiyorum. Üniversitede açılırsam yine çift kişilikli hayatım devam edecek. Çok mutsuzum, kendimi o eve ait hissetmiyorum. Aslında dışarıda çok neşeliyim, enerjik bir insanım, ama eve girdiğimde her şey tamamen değişiyor. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. İnancım konusunda da Allah’a inanıyordum aslında, ama kafam çok karışık. Neden yani, kadınların başının kapanması lazım? Aşırı saçma. Anlam veremiyorum hiçbir şeye. Ne yapmam gerekiyor, onu da bilmiyorum. Of.