Merhaba, nereden başlayacağımı gerçekten bilmiyorum, ama belki bu yazı bir kişiye de olsa bir umut olur. Söylemek istediğim o kadar çok şey var ki, güzel kızlarım, hepinize sarılıyorum. Daha önce buraya yüzlerce yazı gönderdiğim için sadece özet geçeceğim.
Gözü dinden başka bir şey görmeyen doğulu hacı bir babanın çocuğuyum. Kendisi annemi aldatan bir mahlukatın teki, ama sözde dindar. Bir insan 10 yaşındaki kızına sırf oje sürdüğü için fahişe der mi? Ne kadar dayak yediğimi inanın hatırlamıyorum. Buz gibi mermerin üstünde sabahladığımı, kaç defa ağladığımı, ölmek için her yolu denediğimi bir ben biliyorum.
11 yaşında kapatılmıştım ve 17 yaşımda, yani geçen sene açıldım. Böyle açıldım demek dile ne kadar kolay geliyor değil mi? Kaç kez saçımdan sürükledi, boğazıma yapıştı, ölümle tehdit etti. Bir insan sadece saçlarının açık olmasını istediği için hayatıyla sınanıyor, ne kadar acınası. Hala baskılar devam ediyor, en ağır şekilde. Meğer asıl olay açıldıktan sonra başlıyormuş.
Baba dediğim insan topluma benle giremiyor, utanıyormuş benden. Bir insan sırf kızının saçları açık diye kızından utanır mı? Keşke utanmakla kalsa, psikolojik şiddeti fazlasıyla yaşıyorum. Çevredeki insanların laflarından bahsetmiyorum bile.
Bu sene üniversite sınavına gireceğim, ama sanırım mezuna kalacağım. Bu canımı çok yakıyor. Bir sene daha bu adama katlanmak zorundayım. İnanın açılmak başta çok zor, imkansız geliyor olabilir, çünkü muhafazakar iğrenç insanların çocuklarıyız. Başımıza gelebilecek her ihtimali düşünmek zorundayız. Ama savaşın, lütfen bu baskılara boyun eğmeyin. Saçlarınız açık dışarı çıkmak o kadar iyi hissettiriyor ki, saçlarınızda o rüzgarı hissetmek, teninize çarpan o güneşin sıcaklığını…
Bu yolda hep beraberiz, bunu asla unutmayın. Yorumlara snap, Instagram, Twitter hesaplarınızı bırakırsanız dertleşebiliriz, yardımcı olmak çok isterim. Çünkü bizleri sadece bizler anlayabiliriz. Umarım her şey gönlünüzce olur, bunu çok içten söyledim. Bütün güzel dileklerim sizlerle.