Merhaba, ben 17 yaşında bir lise öğrencisiyim. Önce kapanma hikayemden sonra da şu an yaşadıklarımdan bahsetmek istiyorum.

Benim ailemdeki, çevremdeki herkes kapalıydı. Çocukluğumdan beri dini değerleri öğreterek büyüttüler beni. 11-12 yaşında hem çevremdeki herkesten bunu gördüğüm için hem de doğru olanın bu olduğunu düşündüğüm için kapanmak istedim. O yaşlarda her çocuk çevresini taklit etmek, takdir gören şeyleri yapmak ister zaten. Annem ve anneannem hevesimin geçeceğini ve açılacağımı düşünüyorlardı. Kapanıp açılmak, hiç kapanmamaktan daha büyük günah falan diyerek bana engel olmak istediler. Ben de onlar açılırsın deyince inat ettim ve birkaç ufak tartışmadan sonra kapandım.

Birkaç sene hiçbir problem yoktu. Burada yazan birçok kişinin aksine başörtülü olmak bana hiç zor gelmiyordu. Namaz kılarken asıl çok zorlanırım mesela ama başörtüsü gerçekten benimsediğim ve beni zorlamayan bir şeydi. 14 yaşında bir şeyleri sorgulamaya başladım. Neye inandığımı, İslam’ın kurallarını daha detaylı araştırdım ve inancım sağlamlaşmıştı. O zamanki bana çok mantıklı geliyordu her şey. O zaman gerçekten bilinçli bir şekilde takmaya başladım başörtüsünü. Yani başörtüsü kullanmaya başladıktan 2 yıl sonra inanmaya başladım diyebilirim.

Geçen sene düşüncelerimde bazı değişimler oldu. Eskiden çok mantıklı bulduğum, gerçekten inandığım şeylere artık inanamıyordum. Bunu doğal karşıladım. Sonuçta lise yılları ve insanın düşünceleri en çok bu yaşlarda değişiyor. İnanmaya devam etmek için çok çabaladım. Çünkü ben böyle yaşamaya alışkındım. İnançlı olmak benim için daha kolaydı. Ama bir yılın sonunda artık inanmadığımdan eminim.

Sıkıntı şu ki bunu birkaç yakın arkadaşım dışında kimse bilmiyor. Ailem de bilmiyor. Çünkü bunun yaratacağı kavgaları düşünmek bile beni çok geriyor. Çevremdeki sadece inançlı insanların değil, inanmayan insanların bile beni yargılayacağını düşünüyorum. Sürekli aklıma okulun yakınındaki büfede otururken yan masadaki okul arkadaşlarımın açılan bir kız hakkında söyledikleri şeyler, gülüşmeleri geliyor. “Ambalajı açıldı onun ya, sevgilisi bile var” demişlerdi o kız için. Bunu diyen kişiler de ateist olduklarını iddia eden kişiler bu arada. İnanmayan insanlar bile bu kadar yargılarken, inançlı ailemin ne tepki vereceğini kestiremiyorum. Ve açıkçası uğraşmak istemiyorum.

Şu an başörtülü olmanın beni ikiyüzlü hissettirmesi dışında rahatsız etmiyor. Bir süre daha bu şekilde yaşayabilirim. Ama o ikiyüzlü hissi çok kötü ya. Bir iki gün önce arkadaşım yurtdışından getirdiği çikolatayı ikram etti bana. Hiç umurumda olmadığı halde içinde alkol var mı diye sordum. Çok ikiyüzlü hissettiriyor. Gözüktüğüm kişi gibi davranmak istiyorum ama o ben değilim.