Merhabalar. Yakında 14 yaşına gireceğim fakat yaşadıklarım yaşımdan büyük. Neyse konuya yavaştan gireceğim. 8. Sınıfa geçerken yaz tatilinde ailem “Artık okula kapalı gideceksin!” dediğinde ağlayarak 8. Sınıfın bittiği gün kapanacağıma söz vermiştim. Şu an 26 temmuz ve ben bu günden itibaren zorla tesettüre gireceğim, başaramadım.

Lgs’de azımsanmayacak bir puan aldım ve şehrimdeki en yüksek puanlı 2. liseye yerleştim. Fakat ailem asla bununla övünmedi, bunu bir başarı olarak görmedi ve sürekli başımın kapalı olmadığından rahatsız olduklarını dile getirdi. Bir keresinde çarşıya çıktığımızda babam “Yanımda böyle gezdiğin için utanıyorum!” demişti. Üstelik yaz ayında kollu hırka ve geniş bir kot ile yanındaydım. Sadece başım açıktı. Bu yüzden benden utanması mı gerekirdi? Suçlu ben miydim? Yaklaşık 2-3 gün önce yakın bir akrabamızın düğünü vardı. Düğündeki 3-4 açıktan biri ben olduğum için akrabalar laf yapmış. Babam çok kızdı, beni yanına çağırdı. Ne oldu diye sorduğumda “Daha ne olsun? Adımı kirletmeye devam ediyorsun. Hemen toparlan ve bir an evvel kapanmana bak.” dedi. Annem de buna karşın “Yarından itibaren kapalısın!” dedi. Yapabileceğim başka hiçbir şey yoktu çünkü 6. sınıftan beri kapanmamak için resmen yalvarıyordum zaten. Artık gücüm kalmamıştı.

Çok korkuyorum, acaba ben de mi rüzgarı özleyeceğim? Ben de mi intihara kalkışacağım? Ben de mi içime kapanacağım? Saçlarımı o kadar çok seviyorum ki dışarı çıkmadan önce her zaman düzleştirip, şekil verip, değişik modeller deneyip çıkardım. Bu günden sonra bunu yapmama izin yok. kendimi ancak öyle güzel hissederdim, artık hepten çirkinim. Tek güzel bulduğum şey olan saçlarımı kapatmak zorundayım. İlerde psikiyatrist olmak istiyorum fakat içimdeki ses hep “Seni ailen bile desteklemiyor, sen mi psikiyatrist olup milleti destekleyeceksin?” diyor. Dışarıda o kadar çok şanslı kızlar var ki. Lütfen böyle bir aileye sahip olmadığınız için ailenizin değerini bilin. Buraya yazamayacağım kadar çok şey yaşadım, fiziksel şiddet hariç. Şiddetin başka her türlüsü var fakat en ufacık bir şeyde “Sanki sizi dövüyoruz, aç bırakıyoruz” gibi şeyler söylüyorlar. Keşke dövseler de bunları yapmasalar… Henüz 14 yaşındayım fakat 40 yaşındaki biri gibi davranıyorum. Bunlar sözde aç açıkta bırakmayan, şiddet uygulamayan, kendini 4/4lük sanan egolu ebeveynlerim sayesinde. Buraya kadar okuduysanız lütfen benim için iyi dilekler dileyin. Umarım bir gün kurtulduğumu da sizlerle paylaşabilirim. kendinize iyi bakın, hoşça kalın.