Merhabaaa, ben 19 yaşında sizinle aynı zorluklara sahibim. Bu zorluklarda tek olmamam çok güzel bir şey. 10 yaşında, bir akrabam bana ne zaman kapanacağımı sordu. “Artık yaşın geldi.” diyerek o zaman da asla hiçbir şeyden haberim olmayarak “15 yaşıma geldiğimde kapanacağım.” dedim.

Annem hiç karşı çıkmayıp sustu (annemlerin zorlaması olmadı hiç) ve bana bir kağıt uzattı “15 yaşıma gelince kapanıcam ” yazıp tarih attırdı, ve bu kağıdı hep cüzdanında sakladı. Beni ne zaman görse bunu hatırlatıyordu. Yıllarca sakladı ta ki liseye geçip 15 yaşıma gelene kadar…

Lise 2’ye kadar hiçbir sıkıntı yoktu ama lise 2’nin 2. dönemi bende başladı. Başörtüyü istememem bunu yapamam diyip 12. Sınıfa kadar da tuttum, düşünmemeye çalıştım. 12. sınıfta her şey koptu, ben de artık düşünmekten düşünüp ağlamaktan ve aynaya bakıp ağlayarak başörtüyü takmaktan çok yorulmuştum. 12. sınıf bittikten sonra yazın içimde ki cesaret ortaya çıkıverdi ve başörtümü kimseye demeden etmeden çıkardım ve çıkardığım ilk gün saç diplerimde hissettiğim rüzgar ve saçlarımın dalgalanışı kendimi çok güzel hissetmeme sebep oldu. O an çok güzeldi! ✨

Bunu kimseye söylemeden 11 ay boyunca devam ettirdim 1 ay sonra 1 yıl olacak. 11 ay gizli kimse ama kimse görmeden devam ettirdim sadece 2-3 arkadaşım biliyordu. Onlar da desteklediler her zaman, hiç yakalanmadım. Korktum ama devam ettirdim. Anne babamın yanında kapalı durmak zorunda kaldım çünkü bunu aşıp yüzlerine bi türlü söyleyemedim. Hâlâ da öyle.

Anneme kendim çoktan açıldığımı ve açılmak istediğimi söyledim ama büyük bir sinirle karşı çıktı. Asla kabul etmedi, 3 ablam da beni hiç desteklemedi. Hâlâ da öyle… Babama söylersem yüzüme tüküreceğini söylediler, korktum yine diyemedim… Liseden mezun oldum yksye 2. kez girdim ve bu sefer üniversiteye gideceğim. Ailem bulunduğum şehir İstanbul dışında okuyamazsın diyip üniversite tercihlerimi İstanbul olsun diye ellerinden geleni yapıyorlar ve benim kendi isteklerimi dile getirmeme izin vermiyorlar. Ama ben izin vermiyorum ben ne istiyorsam ona çevireceğim kimse açılmak istediğimi kabullenmemiş hâlâ bundan 2-4 yıl sonra mı kabullencekler?

Hayır, bu yüzden hâlâ savaşıyorum. Uykusuz gecelerim ve gündüzlerimle düşünmekten delirdiğim günlerle… Ama ben kafama koydum, şehir dışında okuyacağım. Kendi emeklerimle çalıştığım, araştırdığım tercih listemi yazacağım ve İstanbu’dan gittiğim gün başörtüyü anne babamın önünde çıkaracağım dedim. 1.5 ay sonra buradan gideceğim, beni dövüp sövüp bela mı okuyorlar bırak ne yapıyorlarsa yapsınlar.

Kendi isteklerin doğrultulsunda bataklığa bile girsen pişman olmazsın. Kendinden eminsen dedikleri bir kulağından girip diğer kulağından çıksın güzel insan, savaşmaya devam. Sonunda kazanan ben olacağım!! İnşallah buraya zaferimi haber etmek için gelebilir ve tekrar yazarım, öptümmm! (Anlatacak çok şey var.) TÜM SINIRLARINI ZORLA, KİMİN UMURUNDA!!!