Dışarıda eski arkadaşlarım beni böyle görür diye ödüm kopuyor

Evet. Nasıl başlayacağımı bilmediğimden, 14 yaşımla başlamak istiyorum. 14 yaşımda normal bir Anadolu Lisesi kazanıp yakın arkadaşımla mutlu mutlu gideceğimi sanırken, ertesi sabah nakil tercihlerle ben uyurken annemin ve babamın beni imam hatipe göndermesiyle asıl hikayem başladı. Uyanıp öğrendiğim an kaç saat ağladığımı, kalbimin kaç saat sıkıştığını hatırlamıyorum. 1 hafta boyunca günler böyle geçti. Ailem muhafazakâr bir kesim babaanne anneanne yengeler falan kapalı tabi, doğal olarak da tesettür bana küçüklüğümden beri aşılanıyor. Ben ise içimde tesettür sevgisi olup ortaokulda kapanırım, ortaokul bitince lisede kapanırım diyen o kızdım. Gün geldi çattı 8. sınıf yazında annemin “Okuduğun okulda kapalılar olucak yabancılık çekiceksin, artık kapanmalısın.” diye diye ben kapandım. Bende de şu his vardır, 2 şey arasında kaldığımda çoğunlukla sonuç beni mutsuz ediyor ve ben tesettürü istememe rağmen o ilk başörtüyü taktığım an ne kadar karmaşada olduğumu hissetmiştim.

Sonuç: iki sene oldu yarın 11. sınıfa başlıyorum. Tesettürü sevmiyorum, sevmediğim için otobüse binmek, dışarı çıkmak benim için işkence hâline geldi. Tesettürle kendimi beğenmiyorum. Açıkken içten sevgiyle namazlarını kılardım, namazlarımı kılamıyorum bıraktım. Sanki açılırsam Allah belamı vericekmiş, benden nefret edecek, beni cennetine almayacak gibi hissediyorum. Bu tür dini obsesyonlarım oldu. Babama artık tesettürlü olmak istemediğimi nasıl söylerim onu bile bilmiyorum. Çok yoruldum artık her konuda. Dışarıda eski arkadaşlarım beni böyle görür diye ödüm kopuyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Açılsam psikolojik kaygılarım yetmezmiş gibi okulumdaki kişilerin ve öğretmenlerin iğneleyici bakışlarına maruz kalacağım ama bu şeklimle de mutlu değilim. Yine bir çıkmazdayım ve gerçekten çok yoruldum…