Merhaba,
yaşadıklarımı buradaki insanlara anonim olarak dökmek beni biraz olsun rahatlatıcak gibi. 19 yaşındayım ve bundan bi kaç ay önce üniversitemin daha ilk yılındayken okuldan alındım. Psikolojik ve fiziksel şiddet gördüm, telefonum alındı, neredeyse bir yıl olacak değişen hiçbir şey yok. Okuluma devam etmeyi çok isterdim ama maalesef ki bunu karşılayacak maddiyatım yok. Hala psikolojik şiddet görüyorum. Dışarıya tek başıma yollanmıyorum(gezme vs. değil ihtiyaç durumlarında), gezmeye zaten önceden de yollamıyorlardı. Liseden beri telefonum alınıp duruyor, şu zamana kadar toplasam 1 yıl anca kullanmışımdır. Sosyal hayatım tamamen bitti ve ben bugün dışarıya tek başıma çıkmak istediğimi dile getirdiğim için yemediğim hakaret kalmadı. Sırf erkek arkadaşım olduğu için ben bunları yaşadım. Lise zamanında zorla İmam Hatibe gönderildim.
Üniversiteye kayıt olabilmek için aylarca uğraştım çaba gösterdim, sonucunda sağlığımla ödediğim şeyler de oldu stresten ötürü ama bu hiçbir şey değiştirmedi. Lisede sırf arkadaşlarımı beğenmedikleri, onlar izin vermedikleri ve benim okulun civarında arkadaşlarımla ders saatlerinde okuldan çıktığım için, telefonum alındı ve arkadaşlarıma o**spu denildi. Bu evden namusumla evlenerek çıkacakmışım başka bir çarem yokmuş. Ben artık çok bunaldım katlanamıyorum ve yaşamak beni çok yoruyor. Böyle hakları var mı bunların ya? Benim gibi bu duruma düşen var mı ya da? Şu an bile bu yazıyı çok zor koşullarda paylaşıyorum ama bir nebze de olsun içim rahatladı anlatmak bir şeyleri. Umarım bu tarz baskıcı aileler kalmaz. Umarım herkes dilediğince özgür yaşar hayatını…
“Üniversitemin daha ilk yılındayken okuldan alındım” için bir yanıt
Polisi ara ya da kaç kadın sığınma evine falan git reşitsin o evde kalsan büyük ihtimalle mecburen evlenirsin ama evlilik asla çözüm değil dışarıda akan bi hayat var ve özgürce yaşanmaya değer bi şansını dene seni seviyorum