Buraya ne yazmam gerektiğinden çok emin değilim. Hayat hikayemden çok hissettiklerimi paylaşmak istiyorum sanırım. İlk kez saçlarımda rüzgarı hissedeli iki gün oldu. Neredeyse yedi senedir kapalıyım, o kadar garip hissettim ki. Buruk bir mutluluk biraz da korku. İlk kez kendim olduğumu kendi kararlarımı verebilecek güçte olduğumu hissettim. Her zamankinin aksine sokakta yavaş yavaş başım dik yürüdüm. Sadece iki saat sürdü mutluluğum, sonra yeniden olmadığım biri gibi davranmaya döndüm. Bu yalana devam edemeyeceğimden eminim artık ama deli gibi korkuyorum bahsini açmaya bile. Sadece ailemde değil o kadar fazla insan var ki yargılamak için bekleyen. Korkuyorum. Çok korkuyorum. Sevgilerini kaybetmekten, yalnız kalmaktan, kızmalarından, bağırmalarından, gelecek ahlak derslerinden… Hiç bitmeyen bir kabus gibi.
İnancım konusunda neden özgür olamadığımı anlayamıyorum. İnanma özgürlüğüne sahipler peki ben neden inanmama özgürlüğüne sahip değilim? Ben hayatıma giren herkesi koşulsuz şartsız seviyorum peki beni koşulsuz sevmek neden bu kadar zor. Öyle bunalıyorum ve üzülüyorum ki bazen her şeyi bitiresim geliyor. Hiçbir şey yapmaya gücüm ve enerjim kalmıyor düşünmekten. Ben çıkış yolu bulamıyorum. Kurtulamıyorum. Sürekli daha dibe batıyorum. Artık yoruldum. Gücüm kalmadı. Çözümüm kalmadı. Yaşama isteğim bile kalmadı.
Comment (1)
Merhaba suanda acilabildin mi merak ediyorum bende seninle birebir ayni durumdayim hissettiklerimize kadar ayni ne yazik ki cevremde bana destek olacak arkadaslarimdan baska kimseye sahip degilim oysa annem babam sadece arkamda dursa ona bile raziyim digerlerinin dedikleri umrumda dahi olmaz ailem karismiyor size ne derim biter bı arkadasimla anlastim bı aksam bulusup ilk defa deneyecegim belki de su zamana kadar alabilecegim en buyuk risk kendime basima verecegim ilk ciddi karar her ne kadar korkularim olsa da kendi ozgurlugum icin mucadele vermeye devam edecegim lutfen sende asla vazgecme ve basklarinin bizim tercihlerimizin uzerine konmasina izin vermeyelim simdi zorlansak da bunların hepsi bı gun gecicek ve herkes bizi oldugumuz gibi kabullenecek<3