Aslında uzun zaman önce başladı içimdeki bu istek. Hayal kurarken kendimi hiç kapalı hayal edemezdim, sonra bundan suçluluk duyup o görse bir şey olmaz zaten yakınım deyip kendimi rahatlatırdım. 8. sınıfta kapandım, hatırlıyorum. Kendi isteğimle kapandım. Şimdi 20 yaşında olacağım ve yanlış geliyor. Ben insanın görünüşüne göre yargılanmanın çok saçma olduğunu düşünüyorum, fakat insanlar öyle değil. Kendime yakıştırmadığım ve içten içe böyle yaşamadığımı bildiğim için hem rahatsız hem de özgüvensiz hissediyorum. Aileme uzun zamandır söylüyorum fakat o zaman neden kapandın diyorlar, 13-14 yaşındaki insanın düşünme kapasitesi ne kadar olabilir ki? Bir tek annem yönünden düşünüyorum ve onu üzmek istemiyorum. Fakat açıldığım zaman etrafta oluşacak o dedikoduları biliyorum. Bunlar umrumda değil. Annem içten bir şekilde kabul etse belki hemen açılırdım. Nasıl açılacağımı, pişman olup olmayacağımı bilmiyorum. Gizli açılmak istemiyorum. Üniversiteye gideceğim birkaç gün sonra, o zaman açık olmayı düşünüyorum fakat bir yandan bilmiyorum. Ya pişman olursam korkusu var içimde. Keşke bir çıkar yol bulsam ve ona göre devam etsem. Bazen tamam böyle yaşayayım diyorum, fakat bana uymadığını biliyorum. Tek istediğim bir çıkar yol bulmak, açıldıktan sonra eve rahat gelemeyeceğim hatta belki hiç gelemeyeceğim. Ben boğuluyorum düşüncelerde. Umarım doğru kararı veririm.
Comment (1)
Ne karar verdin öğrenebilir miyim? Ben de öyleyim içimde hep o istek var 20 yaşındayım üniversiteye başladım bu sene üç hafta oldu ve söyledim aileme ama onaylamıyorlar tabiki ben de onları üzmek istemiyorum ama böyle de ben çok üzülüyorum bu yüzden yapmaya karar verdim umarım yapabilirim:)