Merhaba, uzun zamandır yazmak istiyorum sonunda cesaret edebildim. 23 yaşındayım. Ben 8. sınıf bittiğinde kapandım. Ailem direkt kapan artık vs. demedi ama benimki gibi muhafazakar aileleri bilen bilir. Bir şeyleri sana yap, et demeden de yaptırabilirler. Annen kapalıdır, ablaların yıllar önce senin geçtiğin yollardan geçmiştir ve baş kaldıramamıştır. Akrabaları hiç söylemiyorum bile…
Benim derdim anlayacağınız üzere açılmak. Daha doğrusu şöyle; 6 ay önce evlendim ve ailemden uzak başka bir şehirde yaşıyoruz. Bu durumu eşim zaten biliyordu açılmamı dini yönden istemiyordu ama içimden gelerek kapanmamı istediği için açılmamı destekliyor. Uzun zamandır açılmak istiyorum ama son 1 yıldır çok kez açık dışarı çıktım. İlk hissettiklerimi unutamıyorum. Rüzgarın, soğuk havanın saçlarımın arasından geçtiğini hissetmek bu zamana kadar yaşadığım hiçbir şeye benzemiyordu. Evlendikten sonra ailemden zaten uzak olduğum için genelde dışarı açık çıkıyorum ama ailemin, akrabalarımın hiçbir şeyden haberi yok o yüzden hiç rahat değilim. Beni görme, açık olduğumdan haberlerinin olma şansı hiç yok ama yine de çok korkuyorum.
İlk kapanmam da şöyle oldu; 8. sınıf bittiğinde kapanacağımı biliyordum ve o yaşlarda normal olarak utandığım için eğitim hayatımdan vazgeçtim. Arkadaşlarımın beni öyle görmesini istemediğim için hafızlık yurduna yazıldım. 1 ay kadar kaldım ama yurtta psikolojik olarak çok zor zamanlar geçirdim ve çıkmak istedim. Ailem bana şart koştu. Eğer namaz kılmaya başlarsam ve normal bir anadolu lisesi yerine imam hatibe gidersem yurttan çıkmama izin vereceklerini söylediler. Gerçekten çok sıkıntı çektiğim için kabul etmek zorunda kaldım. 4 yıl boyunca küfür ederek girdim o okulun kapısından. İmam hatipte çok güzel arkadaşlıklar edindim, çok sevdiğim öğretmenlerim oldu ama asla okulu sevemedim. Bir süre sonra esprilere bile gülemeyecek hale geldim. Benim kapanma hikayem böyle oldu. Şimdi açılmak ve herkes duyurmak istiyorum. Ama evlendikten sonra işler çok değişiyor.
Şu an ailemden uzağım onları çok özlüyorum ve eşimden sonra ailem var. Onlardan başka kimsem yok. Allah korusun eğer bir ayrılık vs olursa ailem de yüz çevirirse yapacak hiçbir şeyim yok. Bu beni çok korkutuyor. Sadece bu da değil. Zamanında istedikleri partiye oy vermediğim için babam bana hakkını helal etmediğini söylemişti. Bu kadar basit bir şey için bile bunu yaptı. Eğer açılacağımı söylersem neler yapacağını tahmin edemiyorum. Bir de biz İç Anadolu da bir şehirde yaşıyorduk ama eşim Egeli. Buraya gelip denizi vs görüp açıldın, eşin seni etkiledi o yüzden açıldın gibisinden eşimin üstüne gitmelerini de istemiyorum. Şu an KPSS’ ye hazırlanıyorum. Eğer atanır ekonomik özgürlüğümü kazanırsam bir şey diyemezler gibi geliyor. İlla ki üzülürler, kızarlar ama sonuçta kendime güvenim olacaktır. Bu yüzden de kararlarımın arkasında durabilirim. İşte bu Benim hikayem…
“Evlendikten sonra işler çok değişiyor” için bir yanıt
merhaba daha çok gençsiniz eşinizle aranız bozulduktan sonra ne yaparım vs. düşünceleri kafanızdan atarsanız çok daha iyi olur. çalışmaya engel bir rahatsızlığınız yoksa kimse sizi tutamaz. sizi üzmek istemem ama bende bu yollardan geçtiğim için söylüyorum sizi zor zamanlar bekliyor ve ne kadar uzatırsanız sizin için daha da zorlaşacak. ben 18 yaşında bekar bir genç olarak zorlandıysam maalesef ki sizin işiniz daha zor. o yüzden önce kendinize güvenmeniz lazım. umarım istediğiniz gibi olur. kendinize iyi bakın.