Dün gece çok güzel bir rüya gördüm. Üzeri açılabilen bir arabada ayağa kalkmış o rüzgarı savrulan saçlarımda sonuna kadar hissetmiştim. O kadar güzeldi ki benim için. Herkesten uzaktaydım yanımda tanımadığım arkadaşlarım vardı. Hiç kaygılı değildim. Giydiğim kısa kıyafetin içinde hissettiğim soğukluk bile öylesine hoşuma gitmişti ki nedenini bilmeksizin bağırıyorduk ve ben özgürlüğüme kavuştuğumu iliklerime kadar hissetmiştim dün gece.

Sabah uyandığımda ise kapıda asılı duran siyah şalımla uzun süre bakıştık. Artık şal da almıyordum iki senedir. Neredeyse başıma bir siyah örtü atıp çıkıyordum. Annemle başörtü mevzusunu bu karne gününden beri konuşmuyoruz. Karne günü annem kapıda nöbet tutup kısa bir şey giyip giymediğimden emin olmak için beklemişti. Ona başörtü konusunu açtığımdan beri bana kafayı takmıştı. Yalvarmıştım oysa “Anne bari bugün yapma karne alacağım ve yeni kıyafetlerimi giymek istiyorum.” diye. Deliye döndü “O bluzu ancak etekle giyebilirsin, o da ayaklarına kadar dökülecek.” dedi. Zaten bu sene son sınıftım, tüm hevesim kursağımda kalmıştı. Kıyafeti çıkardım, bu sefer yüzümdeki makyaja taktı ve dış kapıyı kilitledi çıkamamam için. Saat geçmişti ve gidememiştim. Tüm her şeyin içimde biriktiğini hissettim ve sinir krizi geçirdim. O gün tüm gün ağladım. Kardeşim beni o halde gördüğü için o da gitmek istemedi karne gününe.Annem ise ona “Onun yüzünden geri kalma, git güzelce karneni al gel kızım.” dedi. O an kalbime bir bıçağın sağlandığını hissettim. Kardeşimle beni ayırdığını biliyordum ama sanki o gün tam anlamıyla hissetmişti o dışlanma hissini. Kardeşim onlara her daim itaat eden din konusunda asla benim gibi münakaşalara girmeyen “o” sadık çocuktu ben ise hep sorgulayan. Çocukluğumdan beri hep kendi fikrimin olmasının normal bir şey olduğu bilinciyle büyüdüm. Bu bilinci bana ailem vermedi ama ben bir şekilde kazanmıştım. Bir yandan da annem beni seviyordu, çünkü bu evde bir günah keçisine ihtiyaç vardı sonuçta. Ben allah’a yaklaşmak için çok çabaladım. Beni ondan koparan yine ailemdi. Namaza tekrar başladım bu hafta ve babam onlarla, cemaatle kılmadığım için içime şeytan kaçtığını söyledi ve bir sürü hakaret etti ve ben sonuç olarak yine kılmayı bıraktım. Şu an da kılmıyorum. Zaten bana sürekli allah’ın kalbime mühür vurduğunu ve asla cennetlik olamayacağımı bile söylediler ama ben eminim eğer gerçekten bir tanrı varsa bile bu cahil kullarından katbekat daha merhametlidir…