Neyin doğru neyin yanlış olduğuna karar veremiyorum ama örtümle mutlu olmadığıma eminim.
(15 yaşındayım) Kapanalı sadece 6 ay olmuşken benim için sadece bir kumaş parçasını ifade eden o şalları takarken ağlıyorum. “Bu ne kadar sürecek” sorusu keşke benim için bir bilinmezlik olsaydı ama ölene kadar cevabı çok çaresiz ve acımasız geliyor. Asla açılamayacağımı, aksi takdirde babamın belki de beni tesbihinin boncuklarında boğarak öldüreceğini biliyorum. Bu sebepten ötürü başörtümle mutlu olmaya çalışıyorum ama bu çaresiz çabam kendimi çok güçsüz hissettiriyor. Zaten güzel bir kız değilken, sıska ve zayıf bir kızken koca topuzla kafamı 2 kilogram ederek hiçbir şey elde etmediğime eminim. Sapıkların “Hm bunun saçı gözükmüyor başkasına artık.” diyip beni taciz edeceğini düşünmüyorum. Veya beni ahlaki olarak sınırladığını. İnsanlar başörtümün bana sosyal yaşamımda da allahı hatırlattığını ve onun sınırlamalarına uyan biri olduğumun bedenimdeki simgesi olduğunu söylüyor. Bana çok anlamsız geliyor. Biraz daha derine inersek benim için doğru din bütünüyle kusursuz olmalı. Peki… Örtünmenin kime ne faydası var? Bunu anlayamıyorum. Fakat anlasam bile mantıklı bir açıklaması olsa bile inat edip o örtüden nefret etmeye devam edeceğim.
Bugün de, yarın da, 20 sene sonra da kesin olarak açılamayacağımı biliyorum.
Ve bu yüzden babamı asla affetmeyeceğim.
“Bu yüzden babamı asla affetmeyeceğim” için 2 yanıt
nasıl bir ortamdasın tam olarak bilemeyiz ancak aile bile her zaman yanında olmayacak insanlardır. ister geç olsun ister erken, nolursa olsun hayat senin hayatın ve bir gün yapayalnız kalacaksın. ailen istese de istemese de… ve hayat maalesef çabasız, emeksiz geçmiyor. en azından olabildiğince kendi doğrularınla yaşamaya çalış. en azından hayatında tartışmalara sebep açacak olsa bile ufak mutluluklar yaşayasın değil mi?
hayatında her zaman ailenle ya da babanla yaşamak zorunda değilsin zaten babanın söylediği ya da yaptığı şeyler normal olan şeyler bile değil. Üniversite yılında şehir dışında ya da evden uzakta bir yerde okuyup ailenle iletişimini kesebilirsin ki bu mental sağlığın ve kendin için en uygunu olabilir. illa ailenle iletişimini kesmek zorunda değilsin zaten ama 18 yaşına geldikten sonra seni kim durdurabilir ki ? artık her şeyi kendi başına yapabilecek yaşa geliyorsun zaten bu yaşta şehir dışına da çıksan başınıda açsan sana karışma haklarına sahip değiller.