Buraya 2 yıl önce hikayemi yazmıştım. İlk yazdığım yazı yayımlandı mı bilmiyorum ama bildiğim tek şey var o da 2 yılda mental olarak yaşadığım korkunç çöküş. 2. mezun senemde hayattan ne istediğini bilmeyen bir varlığa dönüştüm. Eskiden okulu kazanıp açılan arkadaşlarımı gördükçe ağlardım. Ama şu an kendime dair hissettiğim hiçbir şey yok. herkesin hikayesi ve kişiliği farklı bunun farkındayım. Bu yüzden ben bu zamanda açılmayı denesem ailem tarafından alacağım korkunç tepkiyle başa çıkamam, kendimi savunamam. Yaşım yirmi. Evden doğru düzgün çıkmadan yaşamaya çalışan biriyim. Sınava evden çalışıyorum ve hayattan ne istediğimi, nasıl mutlu olduğumu hatırlamıyorum.
Tek bir arkadaşım var. Sınav bahanesiyle onunla da arayı açmak zorunda kaldım. Çünkü farklı şehirlerdeydik. Ne onun bana ne de benim ona ayıracak vaktim vardı. Konuşacak gücüm yokmuş gibi hissediyorum. Sanki birinin kontrol altındaymış gibi, yaşama hevesim yok. Aslında derslerim ve kitaplarım dışında başka kimsem yok. Beni korkutan şeylerden biri üniversitedeki ortam. Okula başladığımda yaşayacağım anksiyete, kimlik krizi ve istemediğim bir görüntüde yaşama mücadelemin bendeki etkisini çok merak ediyorum. Çünkü yalancı sevinçlerle insanları kandırmak ve mutluymuş gibi görüneceğimi pek sanmıyorum. Ayrıca kapalı ama biseksüel biri olarak sevgimin ötelenmesi ve anlaşılmaması çok acıtıyor. Keşke bu bedende başka bir anne babanın çocuğu olsaydım. Keşke suskunluğumu, durgunluğumu, üzüntümü anlayacak bir ailem olsaydı.
“Keşke suskunluğumu anlayacak bir ailem olsaydı” için 11 yanıt
üniversiteye geçince her şey daha kötü oluyor. haberin olsun istedim.
Nasil yani bende acilmak istiyorum üniversite de açilamiycqm sanirim annem aliriz seni açilirsan diyor ki başta hiç te böyle dememişti senin fikrin demişti🙃🙃
niye insanları demoralize ediyorsun?! üniversite çoğumuz için tutunacak tek dal ve tek umut ve lütfen böyle şeyler söyleyerek bunu elimizden almaya çalışma. senin için kötü bir deneyim olmuş olabilir ama bu herkes için geçerli değil. umarım her şey senin için de düzelir ve istediğin gibi olur.
niye insanları demoralize ediyorsun?! üniversite çoğumuz için tutunacak tek dal ve tek umut ve lütfen böyle şeyler söyleyerek bunu elimizden almaya çalışma. senin için kötü bir deneyim olmuş olabilir ama bu herkes için geçerli değil. umarım her şey senin için de düzelir ve istediğin gibi olur.
Hayır. Olumsuz kişileri aldırma. Üniversite bizim tek kurtuluş yolumuz. Bende aynı şeyleri yaşadım 4 yıl öncesi. Fakat şimdi üniversite kazandığım şehirde özgürce, kendi istediğim gibi yaşıyorum. Asla pes etme. Neyi istiyorsan onun için çabala:)
Herkesin tecrübesi biriciktir benim de üniversite hayatım güzel değildi ama güzel olan da bir sürü insan var başarabilirsin.
Asla pes etmediğin için seni tebrik ederim.Çok zorlu bir süreçten geçiyorsun.Ben de üniversitede açılmış bir insanım.Gerçekten çok zor ama pes etmediğinde oluyor emin ol.Umarım istediğin gibi gelişir her şey.Sağlıcakla kal 💐
Konuşmak istersen mail adresim:[email protected]
olumsuz yorumlara aldırış etme çünkü ben üniversiteye gittiğimde başardım ve açıldım. Bu süreçte en önemli olan şey mentaliten, her zaman kendini kötü hissettiğinde sarılacak bir benliğin olsun. sınav başarını etkilememesi açısından psikolojini iyi tutmalısın. ben de senin gibiydim fakat kendi kendime sarılmayı öğrendikten sonra en büyük destekçim yine kendim oldum. sakın pes etme bu süreci nasıl yönettiğim hakkında konuşmak istersen(yorumu gören arkadaşlar da dahil) @motherfrockerr yazabilirsin.
Ben de üniversiteye başladıktan sonra şu sorular sayesinde kapandım… kızım senin dünyada varlık amacın ne ? Niçin yaratıldın? Elli altmış yıl yaşayıp öleceksin sonra ne olacak?
Tesettüre uygun kapanınca rahatsiz edici herşey den kurtuldum. O kadar rahat ve özgürüm ki anlatamam. Beyin denen organının bulunduğuna inanmadığım arkadaş ortamını da terk ederek tam özgürlüğüme kavuştum Allaha şükür
Ben üniversiteye başladim eylülde normalde açilamam diyordum ama şansima oda arkadaşım da kapalıymış normalde ama burda açilmiş bende onun cesaretiyle açıldım ama ailemin haberi yok tabi ve ailemden uzakta farkli bi şehirdeyim şu an sadece okula kapali gidiyorum maalesef ilk bi kaç hafta öyle gitmiştim çünkü
Hangi şehirdesinnn yemin ediyorum aynıyız seninle bende 2.mezun senemde çöküşteydim resmen şu an üniye başladim ve merkezde felan açiliyorum geri kapaliyim çünkü ilk bi kaç hafta öyleydim ailemden de farkli bi şehirdeyim , yorumumu görürsen yanitlar misin belki yakınızdır