Sekizinci sınıfa kadar normal çocuk gibi giyinirken, anneannem tarafından “Atını oynat sen, liseye geçmeden kapanacaksın.” söylemleri aile ve çevre baskısıyla kapanacağımı zaten biliyordum. Kuzenimin eşi de kapandıktan sonra “Zaten kapanacağım, bari şimdi yapayım.” diyerek kapandım. 2 yıl boyunca çok hevesliydim taa ki kuzenimin eşi açılıncaya kadar… O açıldıktan sonra ben de her şey bitti ama korkudan kimseye söyleyemedim. Lise 3’de anneme açılmak istediğimi söyledim ama çok üzüldü, ağladı, tansiyonu çıktı ve ben vazgeçmek zorunda kaldım ama asla kapanmak istemiyordum. Kıyafet almaya çıkarken “Neden alıyoruz ki? Elbet açılıcağım, paran boşuna gitmesin.” diyordum. Şu an 21 yaşındayım, severek evlendim. Bu olayı eşimle paylaştım, ne kadar karşı gelse de bu sayfayla karşılaştı ve böyle bir şey yapmamı istemediğini ama bana saygı duyup destek olacağını belirtti.
İlla bir pürüz çıkacak tabii eşimin ailesi çok muhafazakar ama kendilerine göre 🙂 Kendi hafız kızları kınamda dar bir elbise giyerken erkeklerin içinde oynadılar ve inanın ben bunlardan sonra her şeyden daha çok soğudum, eşim ailesiyle bu konuyu paylaştı ve aldığımız cevap; “Babanızın kalbine iner, hakkımı haram ederim.” oldu ama inanın hiçbiri umrumda değil. Ben bu zamana kadar başkaları üzülmesin diye yaşadım ama kimse benim mutluluğumu düşünmedi. Elhamdülillah müslümanım, kendimle çok mücadele ettim ama olmadı. Ben ailemi affettim. Dilerim Allah da beni baskıyla kapattıkları için onları affeder. Son olarak bir kaç şey eklemek istiyorum, her zaman kararınızın arkasından durun ve çevreden ötürü ne kapanın, ne açılın. İnsanlar zorla kapatacak kadar yobaz ama kapanmaya karşı gelecek kadar da cahiller. Her zaman kendiniz olun içinizden ne geliyorsa onu yapın, günahınız da sevabınız da sizin.