Buraya yazma sebebim yaşadığım kararsızlık duygusu. Uzunca bir süredir tesettürlüyüm. Orta 1’in 2. döneminde kapandım. Aslında ortaokula başladığımda hemen kapanacaktım ama okula hazırlanma sürecinde başörtüyü rutinime koymamıştım. Tesettürlü olduğum zamanlarda kendimi bazı şeylerden kısıtlanmış hissediyordum. Aile yapım sebebiyle de belki. Diğerleri gibi olamayacağım düşüncesi. Sen farklısın telkinleri. Ortaokul boyunca kuran kursuna gittim. Dini eğitim aldım. Sonra bir hevesle hafızlığa başladım. Bilinçsizce. Ablam da öyleydi. Cemaat kursunda 4 sene arapça eğitimi ve hafızlık. Onun hafızlık süreci benden kısa sürdü. Yaklaşık 2 sene. Ben ise tüm lise dönemim boyunca hafızlık yaptım kurslarda. Bulunduğum ortama uyum sağlayamadığım için kurs değiştim birkaç kez. O süre zarfında psikoloğa gidiyordum “Mükemmelliyetçilik” şikayetiyle. Kurstaki hocanın yönlendirmesiyle. Kimlik bunalımı yaşamaya başladım. Neden böyleyim. İçine kapanığım. Bir başkasının saçma yorumları sayesinde kendimden şüphe etmeye başladım.
Beni çarşaf giyme konusunda manipüle eden kızlar oldu. O yaşta (14) çarşaf giydim. Kendi isteğimle ama ikna edilerek. Bir keresinde bi sohbette hoca “Elalem diye bir şey yoktur.” demişti. Ben de ondan sonra karar verdim. Hafızlık döneminde giydiğim kıyafeti sorgulayacak durumda değildim. Mentalim iyi değildi. Sonra diyanet kursuna geçtim. Farklı insanlar ve hikayeler dinleyince kendi hikayesini sorguluyor insan. Şimdi yine bir medresede arapça eğitimi alıyorum ama çarşaf giymek çok zoruma gidiyor. Asıl sıkıntı insanların o kıyafete saygı duymamaları. Kendimi dışarıda diğer insanlardan farklı biriymiş gibi hissediyorum. Dini inanç ve pratikler yüzünden toplum tarafından dışlanmak ve farklı muamele görme korkusu hep içimde. Birinin giydiğim çarşafa herhangi bir şey söylemesi halinde kendi içimde bir çıkmaza giriyorum. Sırf bu kıyafet yüzünden böyle muamele görmem. Kendi halime ağlıyorum. Geleceğime.