Ben 9 yaşında kapandım. Zorla değildi ama belli şekilde bilinçli de değildi. Etrafa özenmekten diyebilirim. Annem ile babam “Daha küçüksün sonra yaparsın.” deseler de çocuk inatı yapmışım. “Bir daha çıkaramazsın.” dediklerinde “Tamam.” demiştim. Okula öyle gidince ilkokulda yasak olduğundan çıkarmıştım. Tabi öyle günahkar olacağımı falan düşünmemiştim ama sonra okulla konuşup anlaşılmıştı. Her neyse ailem muhafazakar ama kötü insanlar değiller. En azından bu tür şeyleri zorlamayla yaptırmadılar. Ortaokulu ve liseyi İmam-Hatipte okudum ve küçüklüğümden beri annemle muhabbetlere gider ya da yazın kuran kurslarında kalır ya da evden giderdim. Ortaokulda kuran kursunda kalıyordum. Ferace giymeye başlamıştım. O zaman 6. sınıftaydım ve 8. sınıfta çıkarmaya karar verdim. Ne dedim hatırlamıyorum ama çıkaramazsın demiştik dediklerini hatırlıyorum. Neyse sonra gitmemeye başladım zaten, lisede yine sorgulama gibi de bir olayım olmadı. Şimdi düşününce keşke baştan kapanmasaymışım.
Annem ile bir ara başka konu hakkında konuşurken “Sana ferace giyme dedim, giydin çıkardın. Erken yaşta kapanma dedim, inadından yine dinlemedin erken kapandın.” dedi. O an cidden pişmanlığı iliklerime kadar hissettim. Birkaç aydır düşünüyorum, bazen uyuyamıyorum. İlk neden kapanıyorum diye sorguladım. Çünkü bir sebep veremiyorum. Namazlarımı kılmıyorum, bir tek oruç tutuyorum. Kuran kurslarını 8. sınıfta sevmemeye başladım, sonra nefret etmeye. Şimdiyse tiksiniyorum hocalardan ve muhabbetlerden, hiçbirine katlanamıyorum. Bu düşünceler de açık giyinmek istiyorum diyerekten gelmedi “Neden yapıyorum.” dan geldi. Çünkü düşününce mantığı bana uymadı ve şu an sınav yılım. Kendime bu yılı vermiştim acele karar vermemek için. Çünkü yaklaşık 9 yıldır kapalıyım. Yanlış bir karar vermek istemiyorum ama şu an kapalı olmayı o kadar istemiyorum ki kendimi gelecekte hiç böyle göremiyorum. Üstelik ilk düşündüğümde cehenneme gideceğim diyordum. Birkaç ay sonra fark ettim ki, beni cennete götürecek şey olarak bir kumaşa bel bağlamışım…
Eğer karar verirsem ailem ne der bilmiyorum. Abim bir şey yapmaz ama annemle babamı kestiremiyorum. Geçen alışveriş merkezine gittik. Babam şapka gösterdi, ben de şakayla karışık cevabı ne olucak diye “Al, açılır takarım.” dedim. O da “Öyle bir şey yaparsan odanı örümceklerle doldururum.” dedi. Yani evlatlıktan reddedebilirler ya da biraz karşı durup bir şey dememeye de başlayabilirler. Bilmiyorum, ne olur ne olmaz diye para biriktirmeye çalışıyorum ama o da şu anki ekonomide neye yetecek diye kendimi yiyip bitiriyorum. Okuduysanız teşekkürler, çok karışık yazdım kusura bakmayın. <3