Her gün göğüs kafesimdeki sancıyla uyanıyorum. Annem teyzelerimin gazı ile beni 14 yaşımda kapattı. Babama baskı yaptı “Kapat şu kızı, kapansın herkes kapandı.” Babam sürekli “Daha yaşı var, bak kapatırsam ölse açmam.” derdi. En sonunda 14 yaşımın sonunda kapandım. Alışverişe çıkarttı babam ama kapanacağımı söylemedi. Bir mağazaya girdik. Baktım tesettür kıyafetleri seçiyordu babam. Ellerim titriyor, nefesim daralıyordu kabine girdiğimde. O tunik ve pantolonu denedim ağlayarak ve orada çalışan kızın bana acıyan bakışlarını gördüm. İstemediğimi belirttim babama, babam sinirli bir adamdır alnı geriye gitti korktum ve sustum. Eve geldik, kapanma mevzusu açılmadı. Sustum, gözlerine gözükmemeye çalıştım. Korkuyordum. Sabah babam markete gönderdi ama şunu söyledi “Örtünü al ve markete git.” kendimi balkondan atmak istedim. Ben örtü bağlamayı bile bilmem ki. Zaten zorla İmam-Hatipe gitmiştim yetmez miydi? Örtüyü aldım kafama kapattım. Merdivende hıçkırarak ağladım.
Annem kapandığımı gördüğü an yüzü güldü. Bir kere nefret ettim annemden, zaten bir daha da sevemedim annemi. Şu an 18 yaşındayım, annemle de babamla da çok konuştum. Babamdan deli gibi korkuyorum ama konusunu açtığımda “Ölürsen açılırsın.” dedi. Ölmek istedim. Eğer kurtuluşum buysa ölmek istiyorum. Aslında ilk kapandığımda bu kadar ağır gelmemişti. Sadece büyüdüm, ortamları gördüm, saçlarımın güzelliğini hatırladım. İşin komik yanı saçlarım kapandığında upuzundu. Sonra depresyon haliyle bir anda küt kestim, babam bu yüzden de dövmüştü. Ne komik değil mi? Zorla bez bağladığı saçıma bir şey yaptığımda kızması. 19 yaşıma gireceğim hala mücadele ediyorum. Annemi bezdirdim artık. Babam beni öldürür. Gizlice bir kere açılmıştım. O an saçlarıma rüzgar girdiğine inanamamıştım. Sahil boyu koştum, sırf o rüzgarı saçımda hissetmek için. Gün geçtikçe eriyorum. Açık kız görünce kendimden ve kızlardan nefret ediyorum. Eğer kapalı ölürsem tek üzüleceğim şey kendimi sevemeden ölmüş olduğumdur. Saçlarım çok güzel, şekli, rengi, duruşu ama bir kere güzel olmuş hissiyatı alamadıktan sonra bir anlamı yok.
Comments (2)
biliyormusun bende seninle aynı durumdayım 19 yasima az kaldı bu sene uni sınavına gircem unide habersiz acilmayi düşünüyorum çok büyük bir tepki verecekler biliyorum çünkü muhafazakar bir ailede büyüdum 12 yasinda bilincsizce kapandım saçlarım kıvırcık ve cok guzel açık giyinmekte asla hevesim yok ama saçlarım da çok var nasıl yapacak cesaret edebilecekmiyim bilmiyorum çünkü beni reddetmelerinden endişeliyim
Sizde gerçekten kendimi gördüm annem teyzemlerim sürekli demesiyle beni kapattı.Hemde döve döve.Seni çok iyi anlıyorum.Bende zaman zaman üniversitede açılmayı düşünmeyi aklımdan geçirmiyor değilim.Ama sonrası beni çok düşündürüyor.Ne yapmam lazım? Sürekli düşünmekten sıkıldım.Bende 19’a gireceğim.Hala aynı baskıyla yaşıyorum.LÜTFEN BİRBİRİMİZE YARDIMCI OLALIM.