Ben lise dördüncü sınıf öğrencisiyim. 6. sınıfa giderken herkesin yaptığı bir hata yapmıştım, bu hatam dedikodu yapmaktı. Herkesin yapmıyorum dese de farkında olmadan yaptığı bir şeydi bu ve kimse yapmadığını inkar edemez. Yaptım bunu ve dünya üzerinde tek yapan benmişim gibi muamele gördüm. Misafirliğe gitmiştim ve annem beni kenara çekip eve gidince sen görürsün demişti. Çok aldırmadım. Sonra eve gittik ve yaptığım şeyi hala unutmamıştı ve benim bunun sonucundan kaçma gibi bir şansım yoktu. Ufak bir sorgulama yaptı annem neden yaptın diye, sadece hoşuma gitmişti ve 12 yaşındaki bir çocuk için ne önemi vardı bunların. Sonra kendimi açıklamama izin vermeden saçımı kesti.
O günden beri saçlarımı uzatmam sürekli kahkülüm var. Ve kapandım. Ve beni böyle cezalandırmıştı annem. 12 yaşındaydım ve neyin ne olduğunu tam olarak nasıl bilebilirdim ki? Çok çabaladım açılmak için ama her defasında kötü tepkiler aldım, kabullendim daha doğrusu zorunda kaldım. Şu an 18 yaşımdayım ve içimdeki o küçük çocuk hala cezasının bitmesini bekliyor. Ben ise ona bunun bitmeyeceğini anlatmaya çalışıyorum. Dinden ve din ile alakalı her şeyden soğudum. Eğer ileri de çocuğum olursa ona kendi vücudu üzerinde karar verme hakkına sahip olduğunu ve bu dünya da tek hatayı onun yapmadığını öğreteceğim.