Nasıl başlayacağımı gerçekten bilmiyorum. Tesettüre girdiğim ilk andan itibaren açılmak istiyorum. Zorla değildi belki ama beni daha çok psikolojik olarak etkilediler. Gerek ailem, gerekse o zamanlarki erkek arkadaşım. Namaz kılardım “Bak namaz kılıyorsun, başın açık.” derlerdi. Sürekli tesettürden dem vururlardı. Depresyona girdiğim bir dönem böyle olursam huzur bulacağımı düşündüm kendimce. Lâkin öyle olmadı. Kendimi böyle çok kötü hissediyorum nefret ederek başımı kapatıyorum. Her seferinde sırf bu yüzden dışarı çıkmak istemiyorum. Sanki o ben değilmişim gibi geliyor. Bu isteğimi anneme açtığımda “Baban çok üzülür, hasta olur. Hem çevre ne der.” diyor. Benim nasıl hissettiğim umrunda dahi değil. Çalıştığım yerde çok muhafazakar insan var. Açıkçası onların nasıl davranacağından da endişe ediyorum. Belki başka iş bulurum ama ailemi ne yapacağım? Gizlice açılmak istiyorum bazen, uzak bir yere gidip bunu gerçekleştirmek. O kadar mutsuzum ki ve o kadar pişmanım ki anlatamam. Ne olur bana bir fikir verin ben ne yapayım?
“Tesettüre girdiğim ilk andan itibaren açılmak istiyorum” için bir yanıt
Merhaba kader arkadaşım ben Eylül, hayatında sana ne yapman gerektiğini kimse söylememeli bu her konuda geçerli. Sen bu şekilde mutsuzsan mutsuzsundur. Ben henüz 5. sınıftayken okuldan alınma tehdidi ile zorla tesettüre sokuldum. ve 7 sene boyunca kapalı kaldım sustum ailem için kardeşlerim ve annem için onların zarar görmelerini istemedim çünkü şiddet gördüm ve yine sustum o kadar çok sustum ve susturuldum ki…
şu anda tesettürden çıktım. Son iki senedir de majör depresyonla mücadele ediyorum neyse çok uzattım ama benim bu nedenlerden dolayı psikolojim çöktü ve toparlayamıyorum sana tavsiyem susmaman, kendini ezdirmemen olur. hayat senin hayatın ve bu şekilde yaşayan sensin lütfen istediğin hayatı almak için çabala biliyorum çok çok zor fakat bizim gibiler özgürlüğü için çabalamak zorunda okuduğun için teşekkür ederim sorun olursa ya da dertleşmek istersen lütfen bana yaz <3