Merhabalar. Ben 10 yıldır kapalı olup açılmak isteyen bir kadınım. Ailem muhafazakar bir aile, kapanmamı fazlasıyla istiyorlardı. Lisenin ilk yıllarından beni zorla kapatmışlardı da ben bu duruma 1 ay dayanabilmiştim. Sonrasında “Zaten okullarda tesettür yasak, sadece serviste örtünmek bana saçma geliyor.” deyip onları açılmaya ikna etmiştim ama lise sona geldiğimde artık okullarda serbest oldu ve benim bahanem kalmadı. Bu sefer zorlamadılar ama çocuk aklı, zaten bir gün olacak bari kendi isteğimle olmuş gibi olsun diyerek doğum günümde kapandım. Ailem çok sevindi.

İki sene üniversite okudum, mezun olduğumda atandım. Atandıktan sonra ekonomik özgürlüğüm de olunca aileme açılmak istediğimi, yapamadığımı söyledim; şiddetle karşı çıktılar. Babam “Sen benim himayem altındayken açılırsan benim günahım olur, beni cehennemlik yaparsın. Ne zaman evlendin, himayemden çıktın, o zaman ne yaparsan yap.” dedi.

Ben bu konuyu belirli aralıklarla onlara açtım; her seferinde olmaz dediler. Tabii ki istediğim an açılıp dışarı çıkabilirdim ama o zaman sanki dünyada beni seven kimse kalmayacakmış, dünyam zindan olacakmış gibi hissediyordum. Hep ailemin rızası olsun istiyordum. Yaparsam ve çevreden biri aileme bir şey derse, üzülseler kahrolurum diyordum ama kapalı kaldığım sürece de ben kahroluyordum. Sonra erkek arkadaşıma konuyu açtım, o da “İstemiyorum.” dedi. Belli bir süre sonra erkek arkadaşımla ayrıldık, sonra tekrar barıştık. Barıştıktan kısa bir süre sonra da kesin bir şekilde açılacağımı ona söyledim. Tabii ki karşı çıktı, tartıştık. Sonra bana “Açılırsan senden ayrılırım.” dedi.

Normalde çok güçlü bir kadınım, ailem dışında kimseye bağlılığım yoktur. Konu başka bir şey olsa onu terk ederdim o dakika, ama yeni barışmışım zaten, açılsam ailem beni reddedecek, sevgilim de terk etse psikolojik çöküntü yaşarım diye çok korktum, açılmadım. 2 sene sonra sevgilimle evlendik.

Düğünden bir ay sonra bir gün saçıma fön çektim ama gayet normal bir kazak ve pantolon giyip “Dışarı çıkacağım.” dedim eşime. Eşim kapıyı tuttu, çıkmama izin vermedi. “Neden karşısın?” diye sorduğumda “Konu din değil, çevredekilerin düşüncesi de değil; ben seni böyle sevdim, böyle kalmanı istiyorum.” dedi. (Ayrıca eşimin kız kardeşleri, halaları, kuzenleri, büyük halaları, hepsi açık ve tam açık; askılı, mini giyiniyorlar.)

Ben kendi ailemi görüntülü aradım. Hani babam “Evlendikten sonrası beni ilgilendirmez.” demişti ya, ben de o yüzden karışmaz sandım. Ama çok büyük tepki gösterdi, “Açılırsan bir daha benim evime gelemezsin.” dedi. Ben ağlama krizleri geçirdim, kimse beni önemsemedi.

Banyoya gidip saçımı kulağımın üstüne gelecek şekilde yamuk yumuk kestim ki dışarı çıkacak halim kalmasın ve açılma isteğimi baskılayabileyim. Bugün saçım uzadı, açılma isteğim kabardı. Bir yıllık evliyim ve her ay açılacağımı eşime belirtiyorum. En son 2 gün önce “Kesinlikle açılacağım.” dedim, “Eğer beni bu şekilde sevmeyeceğini düşünüyorsan ayrılabilirsin.” dedim. Tabii bu onu çok sinirlendirdi. “Mutsuzluğumdan zevk mi alıyorsun?” dedim, “Seven insan böyle yapmaz, sevdiği mutlu olsun ister.” dedim. O da “Sen benim üzülmemi mi istiyorsun?” dedi. Ben de “Kendim üzüleceğime sen üzül.” dedim.

“Bu zamana kadar hep kendimi etrafıma sevdirmek için ve kimseyi üzmemek için kendimi yıpratmaktan bıktım. Artık açılacağım ve hiç kimse, sen bile umurumda değilsin.” dedim. İşimden yıllık izin aldım, önümüzdeki ay yıllık izin başladığı gibi açılacağım. Bugün babamın evine geldim, 4 gün burada kalacağım. Eğer gerçekten açıldıktan sonra büyüdüğüm bu eve bir daha giremeyeceksem, son 4 günün tadını çıkarmak istedim. Sonrasında umarım açılacağım ve başardım diye buraya yazacağım.