Merhabalar. Buraya yıllar önce bir kez yazmıştım. O zamanlar başörtüsü, şiddet ve türlü baskılarla başa çıkmaya çalışan genç bir kızdım. Aradan birkaç yıl geçti. Ben o zamanlar hayalini kurduğum şeyi başardım, yani özgürlüğümü kazandım.

Hatta bir noktada aileme bile kabul ettirdim, daha doğrusu saygı duymayı öğrenmek zorundalardı. Bu durum benim onlara karşı yumuşamama sebep oldu. Aslında bunun beni iyileştirdiğini hissediyordum.

Kendime bir ev tuttum, üniversiteye başladım ve çalışıyorum. Bunları onlardan gizledim elbette. Bugün öğrendiler. Beni arayıp kibar ve manipülatif şekilde hesap sordular.

“Biz sana saygı duyuyoruz ama sen yalancısın.” vb. sözler. Kısacası ben bu süreçte özgürlüğümü kazandım evet ama özsaygımı büyük oranda kaybettim.

Şu an çabalıyorum. Eski öfkeme dönmek istiyorum çünkü o öfke benim sınırlarımı çizmeme yardımcı oluyordu. Kısacası kız kardeşlerim, bu süreç özgürlük kazanmanın ötesinde bir süreç. Asıl savaş siz galibiyete ulaştığınızda başlıyor. Artık kendinizle savaşmanız gerekiyor. Ama unutmayın, asla yalnız yürümeyeceksiniz.